Chapeau!

Wereldberoemd in Nederland vanwege de Blauwe Bugamor, een vuistdik boek waarin alle reclamebureaus acte de présence gaven. Na mijn aantreden bleek al snel dat mijn collega-advertentieverkopers eigenlijk ook geen flauw idee hadden wat hun taak precies behelsde, maar avonturiers waren we wel. Met een tomeloze energie en idem dito duurvermogen.

Passie voor het vak
How low can you go, dacht ik in de maanden die volgden terwijl ik ouderwets een telefoonhoorn tussen schouder en oor klemde om de strijd met ‘de adverteerder’ aan te gaan. Aan de andere kant wist ik dat we op onze eigen manier geschiedenis schreven. Een zooitje ongeregeld, dat schijnbaar moeiteloos bedacht, schreef, verkocht en en passant lief en leed met elkaar deelde.

Niks 8-urige werkdag voor ons: Laverman, Van Buuren, Van Staal en de rest van de ‘compagnie’ waren niet alleen bedenkers van wat nu MarketingTribune heet. Na de ballen en de stippen van ‘De Blauwe’ volgden ook bomvolle ‘huiskamercongressen’ en kort daarop de SAN. Maar ergens onderweg barstte de zeepbel die we met zoveel liefde hadden gecreëerd en gekoesterd. Robin de Vilder trok de plug uit de reserves van Wim Laverman en trok daarmee ook bijna schaamteloos de plug uit de financiële buffer van ‘ons’ bedrijf. Voor het eerst leerden we wat ondernemen betekende. Van managers non profit werden we van de ene op de andere dag managers van een serieus bedrijf waar serieus geld verdiend moest worden. En dat was precies wat we toen het echt moest gebeuren, schijnbaar moeiteloos tot stand brachten.

Nog geen twee jaar later verkocht Wim Laverman het bedrijf aan Weekbladpersgroep en kwam een einde aan de glory days van een klein groepje ‘Mad Men’ van Nederlandse uitgeversbodem. Wat na ons vertrek bij NieuwsTribune jaar in jaar uit overeind bleef, was de passie voor het vak. En dus zeg ik: chapeau MarketingTribune!

Dit artikel verscheen in MarketingTribune 17, verschijningsdatum 7 oktober 2014 en werd geschreven door Nicolette Hulsebos is managing director/owner Fonk Magazine.