[column] Oei ik groei

We kennen allemaal de reflex dat we liever datgene doen waar we al goed in zijn, waarin we onszelf al bewezen hebben. Daar krijgen we immers complimenten voor, daarbij kunnen we vertrouwen op onze ervaring. Ook vragen we onze collega’s in de organisatie graag voor die activiteiten die zij goed kunnen. Dat is immers prettig. Dan kunnen ze geheel zelfstandig iets uitvoeren.

X, Y en Z
Tegelijkertijd is het cruciaal voor organisaties te blijven ontwikkelen. Stilstand is achteruitgang. Bedrijven hebben dus ook mensen nodig die dat willen. Bovendien is het aan organisaties deze groei te stimuleren. Door mensen uit te dagen, vallen en opstaan aan te moedigen en het maken van fouten als onderdeel van het dagelijkse werk te zien. Mensen dus aanmoedigen een stap in het diepe, in het onbekende te zetten. Binnen agile werken, maakt experimenteren en leren integraal onderdeel uit van de methodiek. Een prachtige basis om te blijven groeien. Alleen zijn organisaties die echt agile zijn, met alle bijbehorende kenmerken, helaas nog te schaars.
Generaties Y (1980-1995) en Z (1995-nu) hunkeren naar vrijheid en het zich mogen ontwikkelen. Generatie X (1961-1980) reageert hierop door te zeggen: ‘Oké, als jij denkt dat je meer kunt, laat het dan maar zien’. Vervolgens draait de X’er zich om en bemoeit zich niet meer met de ambitieuze jongeling. Als vervolgens na verloop van tijd blijkt dat deze er toch niet helemaal alleen uit komt zegt de X’er: ‘Zie je wel, je bent hier nog te onervaren voor. Kom later nog maar eens terug’. Met alle frustraties van dien tot en met het vertrek van deze medewerkers. En dat in een tijd waarin de war on talent hoogtij viert.

'Met onze eigen kinderen pakken we dit soort zaken anders aan'

Onze eigen kinderen
Met onze eigen kinderen pakken we - onbewust misschien - dit soort zaken anders aan. Als een kind vraagt of het een cake mag bakken, coachen we op de achtergrond. Gaat het kind mixen, dan staan we ernaast. Niet om het over te nemen, maar om daar te helpen waar nodig. Met als resultaat dat het kind net het zetje krijgt wat het nodig heeft, maar ook de voldoening ervaart van de groei die hij of zij doormaakt. We coachen ze dus door naast onze kinderen te staan. Dat begin al als ze baby zijn. Wanneer we, al dan niet met het boek Oei ik groei in de hand, verrukt zijn als onze kinderen groeistapjes maken en ze daartoe stimuleren. Dus waarom doen we dit te weinig in het werkende leven? Hoe mooi zou het zijn als we onze collega’s behandelen zoals we onze kinderen behandelen?
En natuurlijk. Er zijn zeker wel bedrijven waar leren en groeien centraal staan. Coolblue heeft zelfs de missie het ‘iedere dag een beetje beter te doen’ voor de klant. Hiertoe worden medewerkers gestimuleerd en hierop worden ze gecoached. Kortom, acteren vanuit een growth mindset in plaats van een fixed mindset. Voor iedereen binnen bedrijven zeer van belang en zeker ook voor marketeers. Immers, wij als marketeers moeten inspelen op een continu veranderende wereld. De markt, de klant en de eigen organisatie staan niet stil. Nieuwe technologie en mogelijkheden volgen zich in razendsnel tempo op, waardoor we moeten blijven ontwikkelen.
Dit geldt dus ook voor organisaties. Ook zij moeten blijven groeien. Als mentaliteit en om onderscheidend en aantrekkelijk te blijven voor je mensen. Door groei, en dus ook het maken van fouten, te omarmen, maar ook door een context te creëren waarin medewerkers naast elkaar staan en elkaar helpen ontwikkelen, zn zodat ‘Oei ik groei’ geen ‘Doei ik wil groeien’ wordt.

Deze column is geschreven door Beate van Dongen Crombags, partner EY VODW, en verscheen eerder in MarketingTribune 18, 2021.