[interview] 'Merken maken mij oud'

Na de HBS belandde Van der Wulp via de reiswereld in de reclamewereld als accountman op KLM bij Prins Meijer Stamenkovits & Van Walbeek. Het bleek echter geen accountbloed dat door zijn aderen vloeide en hij meldde zich bij Jim - ‘Ik ga bij Japie wonen’ - Prins met de mededeling dat hij ook ‘creatief’ wilde worden. Prins sprak de onsterfelijke woorden: ‘Godver de godver, hebben we eindelijk iemand die het vak verstaat en het ook nog eens kan verkopen, wil ie het zo nodig zelf gaan bedenken’. Maar zo geschiedde en niet zonder succes. Het leverde een verdienstelijke palmares op. Maar op zijn 50e vond hij het tijd het roer rigoureus om te gooien. Hij wilde boomhutten gaan bouwen. Z’n 97.000 Air Miles vlogen ‘m naar de VS, waar hij van Treehouse Master Pete Nelson leerde hoe je dat doet. Inmiddels - zo’n 15 jaar en meer dan 50 boomhutten in binnen- en buitenland verder - wordt hij beschouwd als dé Nederlandse Treehouse Master.

Bereiken merken jou nog?
‘De categorie scootmobiel in elk geval wel. Vanaf dag één na mijn 65e verjaardag. Alsof merken mij oud aan het maken zijn, terwijl ik nog bijna dagelijks aan mijn enkels in een boom hang. Ook op internet word ik links en rechts in de kantlijnen achtervolgd door ouwe lullen-advertenties, maar een kaartje voor Pinkpop bieden ze me niet meer aan.’

Welke merken doen het goed?
‘Supers, in mijn geval Appie, Interpolis en de ANWB. Ik heb me bijvoorbeeld nog nooit een seconde aan de consistente communicatie en tone of voice van de ANWB geërgerd.’

En welke niet?
‘Consistentie is belangrijk. Ik had laatst dikke shit met PostNL en de klantenservice benaderde mij op een formele correcte wijze. De tone of voice van het na afloop ontvangen enquêteformulier was van een geheel andere orde en jijde en joude er op los. Iets waar ik niet voor in de stemming was. Geen consistente customer journey. Communicatie is vaak te algemeen. Bijvoorbeeld Ikea, te generalistisch en te Scandinavisch. En de scootmobielen dus. Dat moet echt persoonlijker. Het lijkt wel alsof die merken hopen dat er iets met je aan de hand is. Ik wil pas van hun bestaan weten als ik daar aan toe ben en dan ook via de vertrouwde weg van bijvoorbeeld de huisarts of de zorgsector in het algemeen.’

Wat zijn de plannen voor 2019?
‘Een boek! Over de mystieke aantrekkingskracht van boomhutten. In mijn eigen handschrift - waar een font van is gemaakt - met how to’s, schetsen, foto’s en onvergetelijke boomhut-anekdotes uit mijn dagboeken. Want je maakt wat mee als boomhuttenbouwer! Wordt vervolgd.’

Dit artikel stond in MarketingTribune 01, 2019 als onderdeel van een serie 'Oudereniconen'.