[column] Mad

Wie gevoelig is voor stereotypering, dan gelieve even de HLBTQ+-bril op te zetten, want de reclamewereld van toen bestond vooral uit blanke mannen die al whiskey drinkend de creatieve concepten uit hun witte overhemdmouw schudden. De vrouwen zijn in de serie namelijk veroordeeld tot koffiezetten, nog meer whiskey aanvoeren en gasten ontvangen met een glimlach van oor tot oor. Slechts een enkele vrouw probeert de hegemonie van de witte mannen te doorbreken, maar dat komt haar toch vooral op hoongelach te staan.

Hoe anders is de wereld van vandaag! Diversiteit, inclusiviteit, gelijkheid en #BLM vechten om voorrang. Natuurlijk, de strijd is nog lang niet gestreden, maar Don Draper en zijn mannen zijn al lang met de al even beroemde macho Marlboro-man achter de horizon verdwenen. Wij zijn in deze zomereditie - waarin we de edities 13 en 14 combineren - op zoek gegaan naar de nieuwe Mad Men m/v in reclame en marketing anno 2020. Mad in de zin van een beetje gek, of goed gek, maar die zich vooral onderscheiden op een andere manier dan de traditionele Mad Men. Vrouwen en mannen die het verschil willen maken, die geen blad voor de mond nemen, die een ander soort reclame willen, die kritisch naar de hedendaagse maatschappij kijken, die streven naar een betere, fijnere, vriendelijkere wereld waarin eerlijkheid en duurzaamheid hoogtij vieren en waarin geen ruimte is voor racisme, discriminatie of stereotypering. Uiteraard is deze selectie een editor’s pick en zijn er nog veel meer jonge creatieven en marketeers die dit gedachtegoed aanhangen. Gelukkig maar.

Bovendien hebben we - in navolging van Amsterdam, zie editie 14, 2019 - in dit nummer het reclamelandschap in de provincie Brabant in kaart gebracht. Over Mad Men gesproken. Allemaal bevlogen en geïnspireerde creatieve vrouwen en mannen die ongelooflijk trots zijn op hun Brabant, hun werk en hun klanten. Er komt zelfs een heuse Beste Brabantse Marketeer-verkiezing aan! Of ze zich iets aantrekken van de macht van Amsterdam? Welnee. Ze werken liever keihard dan te lang stil te staan bij de vermeende rivaliteit. Altijd maar doorgaan. Zou er dan toch waarheid zitten in het liedje van Guus Meeuwis: ‘Maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht en dan denk ik aan Brabant, want daar brandt nog licht…’

Dit is het editorial uit MarketingTribune 13/14, 2020.