[column] Ik heb een droom

Deze keer kon ik niet alleen de hele droom terugspelen, maar het was ook niet eens zo’n onlogisch verhaal. Hoe meer ik eraan denk, hoe meer ik het een hele mooie visie vind, die zomaar realiteit kan worden.

Stel je voor: ik bevond mezelf op kantoor, maar het was helemaal niet het kantoor waar ik tot zes maanden geleden nog elke dag naartoe ging

Het was een tuin, uitgerust met kleine paviljoens waaronder een tuinbank en tuinstoelen waren geplaatst. Mijn collega’s zaten in kleine groepen te werken in de paviljoens, of liepen rustig bellend of met elkaar sprekend door de tuin. Er waren geen laptops of telefoons te zien: iedereen had een oortje en af en toe keek hij op een minitablet. Blijkbaar was dat helemaal voldoende om alle onze normale werkzaamheden uit te voeren. En dan realiseerde ik mij dat de collega’s die door de tuin liepen eigenlijk avatars waren en ik ook. Ik vroeg een avatar-collega waar zij zich eigenlijk op dat moment bevond en ze antwoorde: “Gewoon in mijn huis op Texel, waarom, waar ben je dan?” en ik keek rond en zag dat ik ook in een huis aan zee was. En toen werd ik wakker.

Toegegeven, ik was net terug van mijn vakantie en dat heeft zeker invloed gehad op de setting van de droom, maar dat terzijde. Hoe ver zijn we verwijderd van deze visie? Ik gok niet meer dan vijf jaar.

Wij hebben het gehoord van onze minister-president op 1 september: thuiswerken blijft voorlopig de standaard. Wie had dit zes maanden geleden kunnen dromen? En toch.

Begin september publiceerde Euromonitor International het Voice of the Industry onderzoek onder meer dan 6000 professionals wereldwijd. Volgens dit onderzoek, heeft maar liefst twee derde van de ondervraagden nieuwe tools gekregen van hun werkgever om thuiswerken mogelijk te maken tijdens de Corona-crisis. De enige barrière voor het wegblijven van het meer massale thuiswerken ligt puur en alleen in de aard van de werkzaamheden: je moést wel naar je werk voor jobs die tot nu toe niet vanuit thuis uitgevoerd mogen worden. Met stip op 1 staan dan ook plannen om thuiswerken verder te faciliteren en de digitale capabiliteit op te schroeven zodat steeds meer werkzaamheden vanuit thuis kúnnen uitgevoerd worden.

Hoe meer ik met collega’s en vrienden praat, hoe duidelijker het wordt dat thuiswerken de meest gewaardeerde bijwerking van de pandemie is.

Mits het goed door IT ondersteund wordt en natuurlijk mits kinderen wel terug naar school mogen. Beide randvoorwaarden zijn nu een feit.

Ook hebben we op 1 september gehoord dat social distancing van kracht blijft. Weer een term die zes maanden geleden niet eens in ons woordenboek voorkwam en sinds een paar maanden #anderhalvemetermaatschappij is geworden: wellicht de meest prominente culturele trend van het jaar en zeker een plekje in de Dikke van Dale waard. Het vermijden van menselijke drukte is nu zo acuut dat de grote steden leeglopen. Niet alleen zijn toeristen weggebleven, maar ook inwoners beginnen langzaamaan weg te gaan. In New York wordt het al een zorgwekkende trend benoemd, die de morfologie van hele wijken aan het hervormen is. De Rabobank schat in dat ook in Nederland de huisprijzen binnen zes maanden zullen dalen als gevolg van de interne migratie van grote naar kleine steden. Zo snel kan het dus blijkbaar gaan.

En dan nog, de avatar.

We weten allemaal dat thuiswerken een gebrek heeft: minder menselijke contact. Een Zoom- of Teams-meeting is echt niet hetzelfde als een live evenement. Laat staan een Zoom optreden of popconcert. Avatars zijn natuurlijk het perfecte antwoord hierop. Gamers gebruiken avatars al lang en experimenten in 4D zijn nu al in een vergevorderd stadium. De mogelijkheid om vanuit je luie stoel een optreden of een sportwedstrijd of inderdaad een werkoverleg bij te wonen zonder verlies aan sensorische ervaringen is steeds reëler. De technologie is er, nu nog de adoptie. Vandaar vijf jaar looptijd: het proces is in gang gezet en de snelheid van culturele shifts die we dit jaar hebben meegemaakt zijn het bewijs dat het razendsnel kan gebeuren. Op het moment dat veiligheid – een basaal onderdeel van de Maslow piramide, nota bene – in gevaar komt door menselijk contact, de adoptie van elke oplossing die veilig menselijk contact mogelijk maakt, accelereert. Ik zeg: plexiglas en mondkapjes.

Daarom - zo las ik recentelijk in een andere onderzoek van Euromonitor International - is het enorm belangrijk voor bedrijven om steeds meer agile te worden. Lange-termijndoelen kunnen nu alleen gehaald worden met een werkproces dat korte termijn acties, die op de continue verandering van culturele trends inhaken, mogelijk maakt. Dat het kan, hebben de laatste zes maanden bewezen. Dat het moet, zullen de volgende zes maanden bevestigen.