Dit zou iedereen moeten doen

Ivar van der Zwan (46) wilde als jongetje al architect worden. Toch maakte hij na de middelbare school niet die keuze. Eerst studeerde hij economie en daarna volgde hij de reclameopleiding aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Al snel rolde Van der Zwan de reclamewereld in. Hij werkte onder meer bij Leo Burnett, Ammirati Puris Lintas om in 2003 creatief directeur te worden bij Lowe Amsterdam. De Gouden Loekies, waarvan hij er drie won, waren hem goed gezind. ‘Ik hield van mijn werk en kreeg er veel energie van. In 2007 kreeg ik toch de behoefte aan een tweede carrière. Ik had al die jaren door de bril van de reclame naar de wereld gekeken, maar ik wilde er nog een bril bij krijgen, die van de architectuur. Eigenlijk wilde ik kijken of ik twee carrières in één leven kon proppen. Ik ging dus naar de Academie voor Bouwkunst in Amsterdam. Vier jaar lang studeren met vooral veel jonge mensen was geweldig. Ik zag ook overeenkomsten tussen reclame en de architectuur. Het gaat altijd weer om het scheiden van de hoofdvraag en de bijvraag. Eerst fietste ik als reclameman door Amsterdam, nu ook als architect en beleef ik de stad weer heel anders. En ja, het zijn moeilijke jaren geweest voor architecten. Maar nu ik ben afgestudeerd trekt de markt weer aan, daarvan hoop ik te profiteren. Mijn afstudeerwerk gaat over de achterkant van Amsterdam. Amsterdam is nu voor de massa, de toeristen. Ik wil aan de achterkant kleinschalige plekken maken waar de Amsterdammers zelf zich ook weer in hun stad thuis voelen, zodat er meer evenwicht ontstaat. Ik heb daarmee recent de Archi Prix 2015, de prijs voor afgestudeerde architecten, gewonnen. De reclame mis ik niet. Ik heb niet gebroken met het vak uit frustratie. Dit wat ik nu doe past beter bij deze levensfase. Ik voel me heel voldaan dat ik er een ‘bril’ bij heb!’

‘Het gaat altijd weer om het scheiden van de hoofdvraag en de bijvraag’

Marcel Beerthuizen (54) werkte tot 2009 bij verschillende grote reclamebureaus. Bij TWBA had hij zijn eigen bureau TWBA\Brand Experience Company met 30 medewerkers. Toch begon het te kriebelen. ‘Ik heb me altijd ingezet voor goede doelen en veel ervaring opgedaan met sponsoring. In 2009 kreeg ik de kans om directeur te worden van SOS Kinderdorpen. En ja, ik ging minder verdienen, maar dat weet je van te voren en dat maakt niet uit. Ik volgde mijn hart én mijn verstand. Die twee jaar - in heb in 2011 afscheid genomen - waren ontzettend inspirerend en ook confronterend. Toch vond ik dat ik niet het maximale uit mezelf kon halen. Ik heb voor de tweede keer mijn hart gevolgd en heb ‘big plans’ opgericht. Met mijn bureau ontwikkel ik strategieën en creatieve concepten voor bedrijven die partnerships aangaan in de sport, kunst, entertainment, media en non-profit sector. Ik geloof in partnerships, er is immers geen bedrijf of organisatie die zijn doelen alleen kan realiseren. Ik zit nu helemaal op mijn plek! Verder ben ik als vrijwilliger onder meer betrokken bij Oerol en het Jeugd Sport Fonds. Elke laatste vrijdag van de maand geef ik een ‘free ride’ voor goede doelen die op zoek zijn naar sponsors. Omdat er zoveel goede reacties op kwamen, heb ik mijn inzichten opgeschreven in een boek: Show Me The Money. Het is bedoeld voor iedereen die geld zoekt om zijn dromen waar te maken.’

‘Ik vond dat ik niet het maximale uit mezelf kon halen’

Wie Diederick Koopal (52) is hoeven we eigenlijk niet uit te leggen. De laatste jaren zien we zijn naam gekoppeld aan films als De Marathon en Bloed, zweet en tranen. Succesvolle productie met oud-reclameman Koopal als regisseur. Maar hoe is de bekende reclameman, de creatief directeur van TWBA/Neboko in de wereld van premières en rode lopers terecht gekomen? Koopal legt uit: ‘Ik heb tot 2011 in de reclame gewerkt. Dat ik een andere keuze heb gemaakt komt omdat ik een zeker punt had bereikt. De verhalen én commercials over bier, auto’s, pindakaas enzovoorts gaven geen voldoening meer. Ik wilde een groter, wezenlijk verhaal vertellen en dan het liefst in de vorm van een film. En ja, ik volgde mijn hart, wat ik overigens iedereen aanraad te doen. Als je doet wat je leuk vindt én je kunt er ook nog van leven dan is dat fantastisch. Al snel kreeg ik via Eyeworks een script in handen met het verzoek er eens naar te kijken. Dat is uiteindelijk de film De Marathon geworden, die met veel succes is ontvangen. Mijn werk is nu rustiger, de hectiek van de reclame is eraf, ik moet me voor langere periodes concentreren. Het is puzzelen, scènes op de muur tekenen, maar ook de goede mensen aantrekken die jouw ideeën nog mooier en beter kunnen maken. Eigenlijk wat je als creatief directeur ook doet, maar dan in het groot. Mijn laatste film Bloed, zweet en tranen over André Hazes heeft inmiddels 320.000 bezoekers getrokken. Dat is een fijn gevoel. Het leuke is dat ik in 1998 nog een commercial met Hazes heb gedraaid. Nu ben ik bezig met de ontwikkeling van een leuke app, kijken of dat lukt. Daarna komt er vast weer een film. Liefst een internationaal project met internationale acteurs. Dat is de volgende uitdaging. Dit werk houdt me scherp en ik krijg er energie van. Afgelopen week heb ik mijn ‘zaak’ opgericht ‘Stories & Pictures’.

‘De verhalen en commercials over bier, auto’s, pindakaas gaven geen voldoening meer’

Yvonne Prins (44) studeerde communicatiewetenschappen en kwam na haar studie bij KPN terecht, waar ze onder andere zes jaar verantwoordelijk was voor alle merk- en communicatieactiviteiten bij Hi. ‘Een te gekke baan, waar uiteindelijk Alfred Levi - toenmalig eigenaar van 3MO - me in 2011 heeft losgeweekt. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging, vond het leuk om aan de bureaukant te gaan werken en wilde veel leren van Levi. Dat was ook zo, maar al snel vertrok hij voor een mooie baan bij Albert Heijn. Hij vroeg mij toen om één van de nieuwe partners van 3MO te worden. De droombaan dus. Toch merkte ik na verloop van tijd dat ik mijn werk te solistisch vond. Ik krijg namelijk energie van het werken met een team, van mensen aansturen, hen beter te laten worden in wat ze doen en samen doelen bereiken. Het werd nog duidelijker waar mijn hart lag, toen ik in 2014 een hele mooie maar tijdelijke klus deed bij SNS Bank, met een mooi team met mensen. Ik besloot terug te gaan naar een functie in dienstverband. Dat ik dan minder zou gaan verdienen maakte me niet uit. Geld is niet mijn drijfveer. Sinds mei 2015 ben ik verantwoordelijk voor een business unit bij Universal Media (UM). Het is heerlijk om weer met mensen in de weer te zijn. Om met elkaar onze klanten nog beter te bedienen en UM te laten groeien. En ja, ik heb onwijs veel energie.’

‘Geld is niet mijn drijfveer’

De jongste ‘hartenjager’ is Mark van der Heijden (29). Hij studeerde communicatie en kwam in 2007 op de arbeidsmarkt. Gelijk had hij al goede banen als copywriter. ‘Mijn droom om na mijn studie een wereldreis te maken stelde ik uit. Maar na zes jaar gewerkt te hebben, de laatste jaren bij topbureau Lemz in Amsterdam, wilde ik toch een sabbatical opnemen om die reis te gaan maken. Directeur Willem van der Schoot geloofde er niet in en zei ‘Jij komt na die reis helemaal niet meer terug’. Dat ticket Around the World had ik al gekocht, maar geld voor hotels en eten had ik niet. Ik bedacht een sociaal experiment The Backpacker Intern. Ik zou gaan werken voor bureaus, merken en goede doelen waar ook ter wereld. Geld wilde ik niet, wel eten en onderdak als tegenprestatie. Ik zette het idee met een filmpje van één minuut online en het was gelijk booming. Ik kreeg wereldwijd 750 aanbiedingen en kon als copywriter gelijk aan de slag bij Amnesty International in Bangkok. In totaal werkte ik in een jaar tijd bij 30 bedrijven, bureaus en goede doelen in 25 landen op zes continenten. Een maand geleden ben ik teruggekomen. Eén continent moet ik nog aandoen, namelijk Australië/Nieuw-Zeeland. Ik zeg móet, omdat ik een guidebook voor millennials die op reis willen, aan het schrijven ben, vol met tips en ervaringen. Nieuw-Zeeland gaat zeker lukken. Binnenkort spreek ik voor 1.000 bureaumensen in de Debussy-zaal in Cannes waar ik mijn nieuwste plannen ga uitleggen. Het idee is: Wanderbrief, creatief toptalent dat tijdelijk wereldwijd bij bureaus, merken en goede doelen wordt ingezet om met een frisse blik naar uitdagingen te kijken. De pilot start februari 2016. Dan gaan 12 top-creatieven tegelijkertijd naar zes continenten en 18 ‘bedrijven’. Ik ben zo blij dat ik mijn hart heb gevolgd. Het is het belangrijkste wat je in je leven kunt doen. Ik heb veel geleerd, vooral om te vertrouwen op mijn intuïtie, maar ook dat we het hier in Nederland ontzettend goed hebben. En natuurlijk spreek en schrijf ik nu nagenoeg native Engels.’

'Ik heb geleerd om te vertrouwen op mijn intuïtie’