[column] Meer respect voor de flexibele schil

Hij schrijft deze week: ‘In juni keert de zomer razendsnel terug. Het junigroen van de natuur slaat alles.’ In juli en augustus worden de dagen alweer korter. Mijn schoonmoeder zei na midzomer altijd met een treurige stem ‘We gaan weer naar de winter’. Wij probeerden haar dan op te monteren met de opmerking ‘Geniet’. Wij doen dit nu alweer veertien lange dagen met licht van drie uur ’s nachts tot elf uur ’s avonds en een temperatuur boven twintig graden. Heerlijk.

Wat heeft dit met ons vak te maken? Niets of misschien wel alles. Als contentmarketeer ben je voortdurend op zoek naar verhalen om je klanten te vermaken of te verleiden. De zzp’ers onder ons op hun beurt proberen hun opdrachtgevers aan te moedigen om hen aan het werk te zetten. Je zit in een flexibele schil, dus je bent afhankelijk van je opdrachtgevers die voor hun opdrachtgevers werken. Jou wordt niks gevraagd, terwijl je overloopt van de ideeën. Je bent afhankelijk van de vindingrijkheid, de overtuigingskracht van jouw opdrachtgever. Je bent de pineut als ze zitten te slapen of bedenken ‘dat kunnen we waarschijnlijk ook zelf doen’. Weg klus.

Zzp’ers zijn het goud binnen de contentmarketingsector, ze leveren de kwaliteit die nodig is voor de effectiviteit van het werk. Daarmee wil ik natuurlijk niet beweren dat er binnen de bureaus onvoldoende deskundigheid is. Integendeel, maar de ambachtslieden die het verfijnde werk tot in de toppen van hun vingers beheersen, die huur je in. Per dag of per klus. Of het nu de storytellers of vormgevers zijn. Die zijn te duur om op je payroll te hebben. En bovendien, de toppers laten zich niet in het strakke keurslijf van een bedrijf drukken. Die kennen hun waarde, wat ze keer op keer laten zien door topkwaliteit te leveren. Vaak tegen welke prijs dan ook. Het zijn de sterren in ons vak. Die vaak voor dag en weekbladen fantastische verhalen maken en het heerlijk vinden om af en toe een zijpad te kunnen bewandelen. Hoezo commerciële journalistiek? Journalistiek heeft veel kanten. Dat was dertig jaar geleden zo, en is nog steeds zo.

Het is eigenlijk net als in de aannemerswereld: de goede metselaars zijn zelfstandig, net als loodgieters, elektriciens en stukadoors. Die worden per klus ingehuurd. Die zet je in week x in je planning. Ze zijn meestal niet goedkoop, maar van kwaliteit ben je verzekerd.

Teun van de Keuken spreekt in zijn column van afgelopen maandag over de ‘flexibele schil’ als een van de smerigste begrippen uit het bedrijfsleven. Omdat naar zijn idee in die flexibele schil de werknemers zitten waar je gemakkelijk vanaf kunt. Dat geldt echter niet voor de contentmarketing-sector. Integendeel. Een goed bureau heeft een ruime flexibele schil waarin veel collega’s zitten die hun tijd graag beschikbaar stellen voor het leveren van een goed verhaal of fraai vormgegeven platform of pagina zolang print nog bestaat. Die willen niets liever dan zich nestelen in jouw flexibele schil, omdat ze daarmee de vrijheid hebben voor meer bureaus, zendgemachtigden, week- of maandbladen te werken, maar af en toe ook eens de knop om te draaien om nieuwe energie te verzamelen, of zich te storten op een ‘heerlijk’ researchproject, of een boek in opdracht.

Van de Keuken spreekt over ‘het contingent keihard werkende zzp’ers die je kunt dumpen bij tegenslag.’ Tijdens de crisis van de voorbije maanden zijn er ongetwijfeld bureaus die hun flexibele schil nauwelijks hebben aangesproken. Verstandig of niet, dat zal de tijd leren. Maar wel risicovol, omdat de kwaliteit van het vak uit die flexibele schil komt. Dat zullen klanten merken en dan is het wellicht te laat. Respect voor de flexibele schil is van levensbelang. Omdat het hier niet gaat om flexwerkers die het slachtoffer zijn van krappe tijden, maar om vakmensen die de kwaliteit van de sector op niveau houden. En dat is deze tijd belangrijker dan ooit.