[column] Ik wil mijn Apple terug

Zelfs de iPod-shuffle (miskoop) heb ik nog aangeschaft. Dit was een merk voor mensen zoals ik, een club waar ik bij wilde horen! Zo voelde ik dat. Waarom? Omdat de producten intuïtief werkten, heel prettig voor een minder technisch persoon zoals ik. Omdat het design oogstrelend was, hier werd ik hebberig van. Maar bovenal omdat het iets met me deed... think different, de bevlogen Steve Jobs en het rebelse evangelie dat hij predikte. Trots voelde ik me met mijn allereerste witte iPod, mijn iPhone, MacBook, ja zelfs met de chip voor in mijn hardloopschoenen (speciaal daarvoor kocht ik Nike-hardloopschoenen), die nooit uit de verpakking is gekomen. En niet omdat ik lui was, maar omdat de technologische ontwikkelingen deze innovatie alweer hadden ingehaald.

In de buidel tasten

Eind 2019 was het weer tijd om in de buidel te tasten. Zowel mijn laptop als telefoon waren aan vernieuwing toe. Mijn MacBook mocht nu echt met computerpensioen en voor de telefoon wachtte ik natuurlijk op de iPhone 11 en toen hij uit kwam, bestelde ik hem ongezien online. Zoveel vertrouwen had ik in dit mooie merk.

Op de dag dat ik mijn bestelling in de Apple Store kon ophalen, voelde ik lichte opwinding. Mijn nieuwe MacBook Air! De winkel was overvol, zoals je verwacht van de Apple Store. Gelukkig werd ik vlot geholpen door een ‘genius’. Nou ja, geholpen, ik kreeg mijn aankoop overhandigd, en veel plezier ermee. Prima, ook dat hoort er een beetje bij. Ik ging gewoon zelf op ontdekkingsreis!

Het uitpakken (tegenwoordig noemen mijn vakgenoten dat unboxing) van de ingenieus verpakte producten was weer een feestje. Zo slim en simpel, het blijft verrassen. Daarna maakte zich een lichte teleurstelling van mij meester. Je kent het vast, zo’n gevoel dat je bekruipt terwijl je het nog niet helemaal kunt duiden. Het begon met het magnetische kliksysteem van de oplader, foetsie! In Apple-termen is dit de MagSafe-lichtnetadapter, waar ik overigens al een keer een koppelstukje voor had moeten kopen. Dat vond ik zo’n vernuftig systeem, je hoorde het klikgeluid en je wist dat het goed zat. En als je dan toch over de draad struikelde, kwam tenminste alleen jijzelf en niet ook je kostbare bezit ten val. Maar helaas, de USB C-poort heeft het gewonnen. Weer nieuwe, niet compatibele snoertjes. Nog meer koppel-, verleng- en verzin het maar stukjes nodig. Helemaal geen snoer meer was leuk geweest! Welke nieuwe slimmigheden zouden mij nu dan wel verrassen? Veel verder dan Face en Touch ID kwam het niet.

En mijn nieuwe telefoon? Mooi, dat zeker. Prachtige nieuwe kleur. Maar zo groot en zo zwaar... Volgende keer ga ik toch maar eerst in de winkel kijken. Zal de derde camera dan de grote revolutie zijn?

Apple laat steekjes vallen

Ik begrijp best dat ook Apple met de tijd mee moet gaan. En dat ze vast een leuk centje verdienen aan al die accessoires. Maar mij, trouwe consument, maak je er niet zo blij mee. Apple was niet een merk dat met de tijd meeging, Apple creëerde de toekomst. Het zette de toon, verraste ons met dingen waarvan we zelf nog niet wisten dat het zou kunnen of dat we ze zouden willen hebben. Het inspireerde met visionaire ideeën. Dat was wat Apple je beloofde en wat je van ze kon verwachten. Verwachtingen die keer op keer werden waargemaakt. En ja, verwachtingen zijn gevaarlijke dingen. Het boeddhisme leert ons dat we ze beter niet kunnen hebben. Maar ze zijn zo menselijk en ingebakken in ons systeem. Ze maken ons vaak het leven makkelijker - het is immers best prettig als je weet wat je kunt verwachten. Apple laat wat steekjes vallen. Ik verwachtte een euforisch gevoel, maar kreeg het niet.

Liefde maakt plaats voor lichte irritatie

Wat ging er mis? Apple wist mij toch keer op keer te raken?! Ik realiseerde me voor het eerst dat ik teleurgesteld was. Mijn favoriete merk is niet meer in staat om mijn verwachtingen, door het merk zelf gecreëerd door zijn gedragingen in de jaren ervoor, waar te maken. Het zijn nog steeds stijlvol vormgegeven producten, intuïtief in gebruik, maar de glans is er een beetje af. Liefde maakt plaats voor lichte irritatie. Dat is meestal geen goed teken. Apple’s why - challenging the status quo - ruimt het veld voor de what.

De ziel lijkt uit het bedrijf verdwenen. Gelukkig ben ik vergevingsgezind. Ik blijf Apple voorlopig trouw en geef ze nog een kans. Iedereen verdient toch een tweede kans? Al was het alleen maar omdat ik hoop dat dit prachtige merk zijn roots terugvindt en mij weer gaat verrassen.

Helaas zijn er meer merken die zich niet aan hun essentie houden, maar afdwalen of andere merken kopiëren. Bij New Growth Strategies geloven we in de kracht van merken en helpen we die om zichzelf (opnieuw) uit te vinden en trouw te blijven. Dat zelfs Apple zijn belofte niet meer waarmaakt, geeft aan dat wij meer dan ooit nodig zijn.

Dit blog is geschreven door Merle Weil, Head of Brand Positioning bij New Growth Strategies.