[column] Borremans' visie: social advertising

Omdat PLUS van lekker eten houdt, verloopt de integratie via de keuken. De Hollandse én de Syrische. Met ieder hun eigenaardigheden. Het is een uitgesproken voorbeeld van social advertising, waarbij de adverteerder een maatschappelijk probleem wil agenderen. Benetton is er internationaal beroemd mee geworden en ook merken als Dove, Coca-Cola en Heineken hebben ervaring op dit maatschappelijke terrein. Zo riep Dove al jaren geleden op vooral je eigen lichaam, met al z’n onvolkomenheden, mooi te vinden, begon Coca-Cola in 2013 te waarschuwen tegen obesitas en roept Heineken ons regelmatig op gematigder te drinken en zéker onze verantwoordelijkheid te nemen ten aanzien van alcohol en het verkeer. In 2016 presenteerde het biermerk – als onderdeel van de ‘Enjoy Heineken Resposibility’-campagne – de ‘When you drive, never drink’-commercial met voormalig Formule1-wereldkampioen Jacky Stewart in de hoofdrol. Van veel recentere datum is de actie van Shell, waarbij de luifels van vier servicestations in de regio Amsterdam werden voorzien van de regenboogkleuren. Dit als uitgesproken signaal naar de buitenwereld, omdat Shell ‘gelooft, dat diversiteit gezien en gevierd mag worden’.

Pindakaas

Goed, terug naar de PLUS. Want juist in een tijd, dat de supermarkt oproept tot meer maatschappelijke eenheid, wordt de verscheidenheid in de supermarkt steeds groter. Niet alleen bij PLUS, maar bij heel veel andere supermarktketens. En dan heb ik ’t over het aanbod in de schappen. In ben opgegroeid in een tijd van hagelslag, jam en pindakaas op de boterham. Nou wilde het toeval, dat mijn vader werkzaam was bij een grote conservenfabriek in het zuiden des lands. Deze fabriek produceerde ook frisdranken en jams. Wat die jams (mijn vader had het over ‘confitures’) betreft, die waren er in diverse smaken, maar van de hagelslag had je alleen melk en puur en van de pindakaas was er maar één soort en van één merk: Calvé. Toen onze oma, na een bezoek aan Amerika, mijn broer en mij verblijdde met een pot Amerikaanse Skippy pindakaas, waren wij hogelijk verbaasd. Er bestonden nog andere pindakaasmerken op de wereld! En dan ook nog ‘ns pindakaas, die heel anders smaakte (zoeter).

Zout

Na komst van de komst van de pindakaas met stukjes noot is alles veranderd. Werp ‘ns een blik op het pindakaasschap en de smaakvarianten komen je tegemoet. Zo ook de soorten hagelslag en de jams, die er dus al in vele smaken waren, maar waarbij het aantal merken drastisch is toegenomen. Was het vroeger óf De Betuwe óf Hero, tegenwoordig is de keuze vele malen groter. In smaak, (huis)merk en producent, waaronder veel buitenlandse aanbieders. Hetzelfde geldt voor mayonaise, thee, koffie, pasta, olijfolie. En voor zout. Zout! Het JOZO zout, dat vroeger keurig met een paar korrels ongekookte rijst in het zoutvaatje werd gegoten is een cultproduct geworden. JOZO manifesteert zich met de prozaïsche slogan ‘a pinch of love’ en zelfs de rechttoe rechtaan Lidl verkoopt tegenwoordig Himalayan Rock Salt. Je komt zout tegenwoordig ook in cadeauwinkels of bij De Bijenkorf tegen. Voor bijna 10 euro koop daar je een potje ‘Salt’ in de varianten ‘Parmesan Cheese & Basil’, ‘Tomato & Herbes de Provence’ of ‘Shallots & Beetrout’. Van het hippe merk Nicolas Vahé.

In varietate concordia

Zo ziet u maar: eenheid in verscheidenheid. De naar saamhorigheid zoekende supermarkt biedt tegenwoordig, letterlijk, voor elk wat wils. Me dunkt dat Ismail en Lucas bij de supermarkten van PLUS prima aan hun trekken komen.