[column] Sylvain Ephimenco: Blijf van mijn schijf!

Het wiel van Samsara verbeeldt de cyclus van dood en wedergeboorte zonder einde. Een beetje deprimerend zijn ze beide. Omdat het leed van eeuwige reïncarnaties wat weg heeft van het gebrek aan culinair genot dat de veganistische schijf heeft voor een alleseter zoals ik.

Op zich heb ik niets tegen veganisten. Ik kende er een aantal, altijd sympathiek, streng in de leer en soms bleek van huid. Maar twee dingen stonden me tegen in het stuk dat Trouw gisteren publiceerde. Als het om het idioom gaat ben ik even principieel als een veganist. Waarom toch die lelijke hybride naam die de taal van Vondel besmeurt: Schijf for Life?

Verder vind ik de presentatie van deze groep diëtisten nogal heftig en te offensief: de groep 'opent de aanval op het Voedingscentrum' die met zijn uitgebalanceerde schijf van vijf 'hopeloos ouderwets en slecht voor het milieu' zou zijn. Waarom toch moeten al die zich als avant- gardistisch beschouwende bewegingen - van woke tot MeToo en BLM tot KOZP - zich altijd zo agressief en onverdraagzaam presenteren?

Persoonlijk gun ik veganisten hun dagelijkse lepeltje zeewier en ook hun vitaminepilletjes B12 en D3 om het door hun schijf veroorzaakte tekort aan te vullen. En misschien is de combinatie van die drie dingen nog lekker ook! Hoewel ik gisteren las dat je van vitamine D3 bijwerkingen kunt krijgen als vermoeidheid, continu dorst hebben, verwardheid en spijsverteringsproblemen.

Maar wat me de schrik om het hart deed slaan was het perspectief, wil ik duurzaam en klimaatneutraal goed scoren, om geen vis, vlees en dierlijke producten meer te eten. Ik dacht aan mijn eigen schijf en aan al die creaties waarmee ik mijn tafelgasten vaak weet te verblijden. Aan mijn malse inktvis gevuld met zalm, mijn succulente quiches (met spekjes of zeevruchten) mijn delicieuze omelet met bospaddenstoelen, mijn appetijtelijke kaasschotel met gorgonzola, roquefort of Hollandse geitenkaas, mijn paella met grote gegrilde gamba's, mijn exotische couscous (geleerd van moederlief) en natuurlijk mijn vol-au-vent ris de veau à la financière.

Afgelopen zondag nog kookte ik een ragout van wildzwijnvlees voor twee dagen. Snij 500 gram uien, 200 gram worteltjes, 250 gram champignons plus een potje Toscaanse olijven en ga het geheel in een grote pan braden. In een andere pan braad je 500 gram in stukjes gesneden wildzwijnvlees. Na een half uur alles bij elkaar roeren met peper, zout, tijm, laurier, knoflookpoeder erbij. Laat het geheel in een halve liter rode wijn (liefst bourgogne) baden en twee uur zachtjes koken.

Heb geen schuldgevoel: die beesten in het wild vernietigen anders toch tuinen en gewassen. Kijk, ik gun iedereen zijn vegan menu. Diversiteit moet er zijn. Maar blijf van mijn schijf!

Sylvain Ephimenco
columnist Trouw, culinair connaisseur

De nieuwe Schijf for Life