[column] Coverexpositie van Grace Kelly, Ladi Di, #metoo, mondkapjes

Op 14 september 1982 ging Grace Kelly dood, prinses Gracia van Monaco. Onverwacht, auto-ongeluk, dramatisch. Maar zoals zoveel dramatische zaken: een uitdaging voor tijdschriftmakers. Ik was hoofdredacteur van Libelle en we deden wat alle vrouwenbladen over de hele wereld deden: vier weken lang het sprookje en het einde van het sprookje in het blad, en uiteraard op de cover. Maar we deden ook wat niet één blad, waar ook ter wereld, deed: we organiseerden een coverexpositie. Prinses Gracia stond over de hele wereld op alle tijdschriftcovers, van Japan tot Chili en Monaco: van obligaat en saai tot gedurfd en verrassend. Dé filmscène, dé trouwfoto, dé gezinsfoto en als klein inzetje een fotootje van de crash.

Als je het over tijdschriften en ‘love for print’ hebt, kom je vroeg of laat (en meestal vroeg) uit bij tijdschriftpagina één, de cover: een overzichtelijk geheel, afgebakend, rechthoekig, bekend formaat, de uitgangspunten zijn all over the world voor de concurrentie hetzelfde. Dus wil je onderscheid, geef creativiteit de sporen. Maar bedenk, this was Grace Kelly, this was 1982: geen internet, Google what the fuck bedoel je met Google? Toch lukte het ons om ruim 60 (ook internationale) covers bijeen te krijgen. Iemand kende iemand in Parijs en kon wat regelen. Een tantezegger van de artdirector woonde in Ohio dus yes, per post was wel wat te doen. Vier weken later hingen de wanden vol, een printgenot om naar te kijken.

Op 31 augustus 1997 ging Prinses Diana dood, Lady D. Onverwacht, auto-ongeluk, dramatisch. Wéer de hele wereld, weer alle vrouwenmagazines, nu ook al die gossipbladen en al die glossies. Sommige tijdschriften hadden acht weken lang een Diana-cover. Natuurlijk kwam er weer een expositie, weer een internationaal printfeestje van jewelste, geweldig om te zien wat al die artdirectors en hoofdredacteuren met die ene papieren pagina hadden gedaan. Maar ik weet nog dat ik kiezen moest, er was giga-aanbod.

Er zijn af en toe van die worldwide gebeurtenissen, waar worldwide iedere bladenmaker vanuit zijn eigen bladcultuur op inspringt, binnen de kaders van de formule. Alleen met beeld of juist met alleen tekst, heerlijk schreeuwerig of genietend tongue in cheek. En het blijft mooi om al die uitingen naast elkaar te zien, aan een wand werkt dan het beste. Wat mij betreft begon dat met Prinses Gracia: een tijd dat je het nog van tantes en ex-vriendinnen moest hebben om de voorbeelden per post bij elkaar te krijgen. ‘Print was the only hero’. Maar ik geef toe, nu in 2020: sorry zusje uit Vietnam, sorry ex uit Hongarije, veel dank voor de tip, nee je hoeft die prachtige cover niet op te sturen, zit al in mijn box, van drie kanten kreeg ik ‘m gestuurd.

De mogelijkheden van print blijven uniek, vandaar ‘love’ en revival na revival, maar ik geef toe: internet is zo gek nog niet. (Stil maar, ik weet het, understatement). Internet heeft ook voor een enorme uitbreiding van expositiemogelijkheden gezorgd. Als er in 1982 internet was geweest had ik 800 internationale Gracia-covers kunnen laten zien. Tachtig stuks ingelijst in het Oranje museum en die andere 720 covers klik, klik, klik in een apart zaaltje. Prinses Diana idem dito.

Een expositie van alle tijdschriftcovers op het thema 1 januari 2000, worldwide? The Big Millennial Cover Expo? Het was prachtig kijkwerk en oeverloos digiwerk. En nu natuurlijk doen: een worldwide expositie van de beste Trump-covers van de laatste vier jaar. Inclusief de voorpagina’s van de dagbladen, want kranten hebben ondertussen alle tijdschriftwetten overgenomen. In de Trump Tower de top-100 aan de wand, vanaf het gebouw aan de buitenkant de Top-1000. Nu doen: een expositie van de beste Black Lives Matter-covers. Nu doen: de beste #metoo-covers. Nu: een Nederlandse expositie van covers met Zwarte Piet, door de jaren heen. Museum van de Twintigste Eeuw! Openingswoord van.. nee, laat ik het maar niet zeggen. Ik kan nog tien ideeën noemen, zei u twintig?Oké, oké doen we er twintig.

Maar het punt is duidelijk. Organiseer die printcover-expo, leef je ‘love for print’ uit, organiseer dat feestje, laat je inspireren, maar buit ook al de digi-mogelijkheden uit. Maak Prinses Gracia plaatsvervangend jaloers.

Dus wat plannen we voor over een jaar? De internationale covers-met-mondkapje-expositie. Ziekenhuisgangen vol. Een half jaar geleden dacht ik nog: doén, met wat moeite zijn er vast wel honderd covers te vinden. Nu zeg ik: kies de honderd mooiste en zet die andere tweeduizend online. Van Nieuw-Zeeland tot Italië tot België tot China. Subtitel: Top-100 en Top-2000. Of ga op thema. Beperk je tot covers met tekstbedrukte mondkapjes: dichtregels, kreten. Of alleen met mondkapjes van voetbalclubs, modemerken, plaatsnamen, dierentuinen, drankmerken, BN’ers, liefdesscenes. Humor, vooruit. Ik zag al een mondkapje met de tong van filmster. Ik zag mondkapje hazenlip. Ik zag mondkapje slecht gebit. Ik zag tuitlippen, ik zag tongen met piercings. Ik zag mondkapje slangentong. Ik zag een culiblad met mondkapje als taart. Ik zag Playboy met alléen mondkapje aan. Ik zag.. Ik zag..

Geweldige creatieve printuitingen, met eindeloze digitale uitbreiding.

Dit artikel is geschreven door 'bladendokter' Rob van Vuure en verscheen eerder in MarketingTribune 20, 2020.