De rosémail: wat je ermee moet en wat je eraan hebt

Rosémailtjes zijn e-mails die je inbox binnen druppelen afkomstig van mensen wiens naam/bedrijf/profielfoto (en zelden een combinatie hiervan) jou slechts vaag bekend voorkomt. Als je het bericht verder leest, gaat het altijd om een luchtig verzoek 'to catch-up' onder het genot van een rosé/beer/something stronger bij de Carlton/Martinez/Majestic.

Vorige week ontving ik mijn eerste rosémail. Inmiddels staat de teller op zes. In eerste instantie wist ik niet wat ik met deze vage verzoeken aan moest. Wie is deze personen (ook al weer)? Wat moet hij/zij van me? Waarover gaan we catch-up'en? En wat heb ik eraan? Ik was geneigd te reageren vanuit de waan van de regenachtige dag. Tot ik mij plotseling bedacht. De afzenders van deze mails zijn stuk voor stuk slim en begrijpelijk bezig. Ze zoeken contact. Laagdrempelig contact. Is dat niet per definitie de grootste aantrekkingskracht van Cannes? Is dat niet een belangrijke reden waarvoor ik dit jaar weer terug ga?

Ik stel me zo voor dat velen zich de gewoonte hebben aangeleerd om ieder jaar een vergeelde enveloppe open te trekken gevuld met visitekaartjes van het jaar ervoor. En dat ze het lot een handje helpen door de mensen waar ze vorig jaar genoeg contact mee hebben gemaakt om visitekaartjes uit te wisselen, graag eens opnieuw zien in een poging hun circle of influence uit te breiden. Begrijpelijk. Wenselijk zelfs.

Ik besefte mij daarbij dat ik vijf minuten voor het ontvangen van deze mails voor de afzender in veel gevallen ook slechts een naam/bedrijf/profielfoto was die hen vaag bekend voorkwam. Een snelle 'Who's viewed your profile' search bevestigt dit. Maar zij weten dat de strateeg bij XXS Amsterdam van vandaag, de CMO van morgen is.

En zo kwam het dat ik gisteravond het zand van een vergeelde enveloppe afveegde en zelf mijn eerste eigen rosémailtje heb verstuurd.

Santé en tot ziens op La Croisette!

Karlijn Marchildon
@karlijnonline