Reclamemakers zijn zich inmiddels meer en meer bewust van de maatschappelijke impact die ze creëren. Dat leidt tot bewuste keuzes voor welke merken ze wel of niet willen werken. Toch vindt columnist Vincent Mispelblom Beyer dat het nog een tandje scherper kan.

Corona dreigt een tsunami aan burn-outs te veroorzaken. Hoe die toch te voorkomen? in een 2-luik legt Vincent Mispelblom Beyer uit hoe.

Net als je dacht dat Covid-19 en de economische crisis het ergste is dat je kan overkomen, duikt er een nieuwe bedreiging op. Een burn-out golf dreigt ons te overvallen… waar komt die vandaan? En wat kunnen we eraan doen? Vincent Mispelblom Beyer analyseert in een 2-luik.

Corona brengt niet alleen maar ellende met zich mee. Volgens columnist Vincent Mispelblom Beyer zijn er hoopvolle ontwikkelingen op het gebied van thuiswerken, files en de kantoortuin.

Mooi, dat er volop aandacht is voor de emancipatie van verdrukte groepen. Maar intussen trekt niemand in de reclame zich het lot aan de 50Plusser.

Best jammer dat we na de Coronacrisis een economische crisis krijgen, met dan ook nog Coronacrisis: the sequel daar weer overheen. Wat doet dat voor onze reclamewereld?

Het grootste deel van mijn werkende leven werk ik als headhunter in de reclame. Een wereld van –overwegend- witte mannen. Wat duidelijk is geworden, is dat er nog heel veel te emanciperen valt op de werkvloer. Waarom is dat toch zo moeilijk?

Hoe kun je de Generatie Z aan boord krijgen (en houden) bij bedrijven in reclame, marketing en media? Vincent Mispelblom Beyer, headhunter in de marketingwereld, komt met vijf praktische tips.

De Generatie Z is al veel besproken. Begrijpelijk, want deze nieuwe generatie verschilt in veel facetten van de vorige en langzamerhand komt ze overal de werkvloer op. Generatie Z kent veel meer diversiteit dan de voorgaande generaties. Ze komt tegelijk met de Vierde (Industriële) Revolutie, waarmee een optelsom van digitale ontwikkelingen over ons heen komt.

Het op één na oudste werk op aarde is waarschijnlijk het werven van personeel. Werven was altijd vergelijken, maar dat stramien is dringend aan herziening toe.

Het streven naar diversiteit op de werkvloer lijkt bij reclamebureaus maar pas begonnen. De door witte mannen gedomineerde bedrijfstak zoekt zijn weg naar een gemengde werkvloer. Kunnen anonieme sollicitaties uitkomst bieden? Of juist niet?

De discussie over de positie van vrouwen in de Nederlandse reclame begint al langzaam weer uit te doven. De nieuwigheid is er af, zoal die er al ooit geweest is…. Maar daarmee is het probleem nog niet weg.

Als recruiter kom ik ze nog wel eens tegen: kandidaten die na lang wikken en wegen besluiten een nieuwe stap te gaan zetten. Ze zijn toe aan een nieuwe uitdaging. Ondanks de crisis en de slechte arbeidsmarkt (en dito vooruitzichten) geven ze hun zekerheid op en zien wel hoe ze hun gezin gaan onderhouden en de hypotheek voldoen. Het avontuur lonkt immers! Niet zelden zijn deze doorzichtige praatjes binnen een uur te ontzenuwen.

Tegenwoordig lijkt het wel of ieder merk zich druk maakt over ons aller welzijn. Coca-Cola zette tijdens de laatste Super Bowl-editie een opmerkelijke stap. Waren we gewend de wereld vrolijker te maken door het drinken van een colaatje, nu vertelde Coca-Cola dat het toch weer net iets ingewikkelder ligt dan dat. In de een minuut durende commercial zien we een onderhoudstechnicus die in een serverruimte een flesje Cola om laat vallen. Alle Cola komt terecht in een belangrijke computer. Mijn apparatuur zou het dan begeven, maar in de wereld van Coca-Cola gaat alles anders.

Onlangs vertelde John Hegarty op een bijeenkomst dat de creativiteit in de reclame het onderspit dreigt te delven. De rekenmeesters nemen het over, aldus Sir John, mede-oprichter van het toonaangevende reclamebureau Bartle Bogle Hegarty. We zijn niet alleen de creativiteit aan het verliezen, ook de moed om te staan voor ons product begint af te nemen. Een dodelijke combinatie, lijkt me.