Eerste hulp bij pitchen

Bij Alfred, bijvoorbeeld, krijg je standaard een pratend mannetje of vrouwtje. Het mannetje of vrouwtje werkt in de fabriek, of het mannetje of vrouwtje is klant. Net als de kijker. Potje identificeren dus. Niet te mooi (want dat is intimiderend) wèl grappig en (haha!) een beetje suf. Denk aan dat Mona-mannetje met puddinghoedje. Ik moest er om giechelen en vond het jammer dat hij weg moest van Mona. De mannetjes of vrouwtjes die in de fabriek werken (denk aan Cora) hebben meestal ook een prettige afwijking. Je weet bij Alfred vooraf: dat wordt lachen én het scoort.

Bij Dawn wordt het altijd lekker belangrijk. Het is bon-ton om de campagnes van Dawn ge-wel-dig te vinden. Ze kijken lekker weg, dat wel. Als je merk relevantie ontbeert, voegt Dawn die voor je toe. Ikzelf vind het veganistische jeuk. Je weet bij Dawn vooraf: geitenwollen sok.

Bij N=5 draait alles om een lekker muziekje. Een warm verhaaltje dat op een vertrouwd ritme wordt ge-edit en meestal geen voice-over meer nodig heeft. Het glijdt allemaal lekker naar binnen, heeft meestal een goed inzicht maar is nooit scherp. Het bureau wordt vaak gekozen door merken die een probleem hebben, zoals banken en spoorwegen. Ik val er meestal bij in slaap. Je weet bij N=5 vooraf: waar ken ik dat liedje ook alweer van?

Bij Etcetera werkt vooral de kopieermachine hard. Niet goed, maar hard. Ze zijn nooit origineel. Soms is het een vleugje Alfred (T-Mobile met Ali B) en dan ineens een forse scheut Dawn (T-Mobile met die blinde vrouw die zegt; je moet het wel zien. Kom er maar eens op). Het zijn corporate survivors die meewaaien met het rokje van de klant. Je weet bij Etcetera vooraf: ze zijn altijd lief voor mijn brief.

Al die andere bureaus op dat kleine stukje Rotterdam (Schinkel) in Amsterdam zoals FHV, Ogylvy en TBWA, ik zou het, als ik u was even aankijken. Bij TBWA is het post-Albert-Heijn-syndroom nog niet genezen. Nobody-appy daar volgens mij. Ogylvy lijkt in een zwart gat gevallen te zijn na het vertrek van Darre van Dijk. De baas van Jump! doet FHV ‘er even bij’. Het zal daar allemaal vast wel goed komen, maar wacht het allemaal even rustig af. Laat ze maar even.

Trouwens, als u dit allemaal zo leest en hopelijk ook een beetje overdenkt, zit u dan eigenlijk niet hartstikke goed bij uw huidige bureau? Mijn grote pitchtip is: doe het niet. Ga eten en drinken met je bureau. Oefen eens met een schouderklop. Wees duidelijk en vertel ze altijd meteen wat je dwars zit. Je zal zien dat je beloond wordt.