Laat mij u naar het randje van de afgrond brengen

Het stikt van de doelen waar we het allemaal roerend over eens zijn, nietwaar? Ik noem er maar een paar: de transitie naar schone energie, transparantie bij de overheid, geen management maar leiderschap, een ban op roken. Om maar niet te spreken van al die termen waarmee vooral B2B-partijen zo graag strooien, en dan het liefst in het Engels: flexible, agile, fact based, future proof…

Je kunt het er niet mee oneens zijn, en toch: als het zo makkelijk is als het klinkt, was het allemaal allang gedaan. Dat komt omdat al die mooie principes in eerste instantie slechts woorden zijn. Voor ons communicatieprofessionals is dat leuk, wij houden van woorden, maar we weten ook dat als het bij woorden blijft, je ook met de communicatie door de mand valt. Het ene zeggen en het andere doen, vroeg of laat krijg je dat op je brood.

Weg of dood

Communicatieadviseurs staan dus geregeld binnen hun eigen organisatie te springen om de uitvoering van wat in al die mooie slogans aan de maatschappij en het publiek is beloofd. Want kennelijk is de praktijk weerbarstiger. Dat komt omdat er, ondanks de overtuiging dat het beter moet, ook altijd tal van redenen zijn om dingen bij het oude te laten.

De marketingbaas van een groot levensmiddelenbedrijf vertrouwde me eens toe dat een moderner marketingbeleid natuurlijk evident is, maar dat er dan eerst nog aardig wat mensen 'weg of dood' moesten om het ook in de praktijk voor elkaar te krijgen. Veel mensen houden nu eenmaal van hun gewoonten en gaan het risico van nieuwe avonturen liever uit de weg. Vergeet niet dat er ooit ook voor de huidige praktijk goede redenen waren. Veranderen is gewoon lastig.

Eigenlijk willen mensen en organisaties pas veranderen als de omstandigheden ze daartoe dwingen. Als een nieuwe koers overduidelijk voordelig of echt onvermijdelijk is. Maar hoeveel klanten, hoeveel medewerkers, hoeveel aandeelhouders zijn er intussen al teleurgesteld afgehaakt? Kijk maar naar de maatschappelijke druk op pensioenfondsen om te stoppen met investeren in olie of sigaretten. Zij en die sectoren weten best dat ze op een dood spoor zitten, en toch bieden ze nog weerstand.

Point of no return

Het pad van verandering is dus veel te lang. Talloze jaren gaan op in pogingen om het bewustzijn te vergroten, de geesten rijp te maken, te wachten op het vertrek van de dinosauriërs. We moeten sneller naar het point of no return. Dus: oliemaatschappijen moeten er nu een olietanker bijkopen, elektriciteitsbedrijven moeten de kolencentrale weer opstarten, er moet meer worden gepaft en brommers mogen weer op de fietsstrook. Je zult zien: de situatie wordt veel sneller onhoudbaar. Iedereen zal schreeuwen om maatregelen, achterblijvers worden afgestraft, vernieuwers op het podium gehesen. Veranderingsmanagement wordt eindelijk dankbaar werk.

Zie je het businessmodel? Voor een schappelijk prijsje help ik jouw onderneming in verbijsterend korte tijd naar het randje van de afgrond. Om net op tijd de koers te kunnen wijzigen en daar sterker dan ooit weer uit te komen.

Briljant toch? Bel me gerust. Maken we een afspraak. Geven we samen een nieuwe betekenis aan living on the edge.

Wouter Bax is ondernemer in media en communicatie, gespecialiseerd in veranderingsprocessen. Hij opereert vanuit zijn bedrijf Bureau Good Work.

Bax werkte eerder bij de NOS en was hoofdredacteur van NU.nl.