[column] Jezus was een influencer

Oké, het verhaal is anno 2018 minder overtuigend aan het worden, maar daar kan de Messias zelf niet zoveel aan doen. Zijn discipelen waren en zijn niet meer zo streng in de leer (en ook niet zo netjes met de schaapjes) en dan krijg je al snel corruptie en wantrouwen. En dat is natuurlijk funest voor je ‘merk’.

Wij stelden onszelf de vraag of influencermarketing wellicht de nieuwe religie - vandaar Jezus - is in marketingland, want de ene ‘Jezus’ na de andere staat op en wordt wereldberoemd als prediker van merken. Natuurlijk is de inzet van bekende mensen om iets aan te prijzen zo oud als het Oude Testament, maar deze nieuwe vorm van marketing krijgt nu pas echt voet aan de grond. Invloed uitoefenen gaat steeds minder via reguliere media en steeds meer via social media. De jeugd moeten we bereiken! Heel vreemd eigenlijk, want over een paar jaar is de helft van Nederland 50+… Je zou zeggen: richt je marketingpijlen juist op die groep, want daar zit de poen. Waar blijft de influencer van niveautje Max eigenlijk?

Ik vind het opmerkelijk hoe influencermarketing zo snel aan populariteit blijft winnen. Het past namelijk in mijn optiek niet bij de Nederlandse aard. Wij zijn als volkje van nature wantrouwend, bediscussiëren alles en nemen nooit zomaar iets aan van mensen, laat staan merken. Als iemand als Anna Nooshin of Monica Geuze dus iets beweert, dan heb ik daar persoonlijk weinig gevoel bij. Bij de millennials scoort het blijkbaar hoge ogen. ‘Dat is er een van ons’, roepen ze dan. ‘Dus het zal wel kloppen.’

Volgens mij is influencermarketing geen nieuwe religie, maar de nieuwe vorm van reclamemaken. Reclame old school is uit. De nieuwe generatie wil verhalen van ‘zijn eigen mensen’, verhalen die weliswaar gekleurd zijn, maar voldoende overtuiging hebben om te worden geloofd en die voldoende relevantie en inzichten bieden, want waar jongeren echt niet meer in geloven zijn de commerciële preken van de reclamekansel.