Saved by the Ramadan

Heel Nederland, van Groningen tot Maastricht, loopt de kans op een bezoekje van het AD. "Mogen wij vier haringen zonder uitjes", is steevast de vraag die de vishandelaar krijgt voorgelegd. En die levert natuurlijk. En ziet zijn haringen later beoordeeld in het AD. 

AD Test methodologisch slecht

De smaak van haring is regionaal bepaald. Dat weet elke haringkenner. Bij ons in Leiden houden we van niet al te grote, lekkere malse, zeg maar gerust zachte haring. En die eten we met een uitje. In Amsterdam houdt men van grote joekels, met wat zuur. In Rotterdam ook grote harde haringen met ui. In Almaar houdt men eveneens van wat zachtere haring maar dan met zuur.

De tester van het AD is iemand die van harde haring houdt. Dat betekent dat als je lekkere zachte haring levert, je nooit de AD test kunt winnen. Eén man bepaalt de smaak voor heel Nederland. En dat terwijl we weten dat de smaak regionaal verschilt. Een methodologische blunder van de buitencategorie. Alleen daarom al zou het AD met deze test moeten stoppen.

Na te hebben gelezen dat een Leidse visboer op de eerste plaats was geëindigd in de AD test, spoedde ik mij op een drafje naar die winkel. Groot was mijn teleurstelling toen bleek dat die haringen niet te vreten waren. Harde uulten, zonder smaak. Kleine, met roestvrij staal versterkte visjes. Het verbaasde mij dat deze naargeestige harde krielharinkjes de AD test hadden gewonnen. Die verbazing groeide de daarop volgende jaren, toen deze visboer wederom de AD test won. Ik voelde mij behoorlijk besodemieterd. Want kleine harde haring; daar houden wij niet van in Leiden. 

Gekocht

Al jaren doen geruchten de ronde dat de AD test gekocht is. En dat is ook zo. Nooit won een haringhandel buiten Zuid-Holland de AD test. De winnaars zijn altijd haringhandels die een steuntje in de rug nodig hebben, omdat ze het niet zo goed doen. In gesprekken met directies van grote rederijen, visverwerkingsbedrijven en vertegenwoordigende visinstanties bleek dat iedereen wist dat de AD test ‘gekocht’ is. Maar niemand in de haringwereld maakt zich er druk om. Het is rumour around the brand en dat doet de haringverkoop over de gehele linie stijgen.

Prominente Proevers

Dat kan en moet beter dacht ik. Samen met een collega, die er net zo over dacht, organiseerde ik de Leidsch Dagblad Haring Smaaktest, met het concept ‘Prominente Proevers.’ Regionale notabelen die op een horecalocatie, haring blind proeven en beoordelen. Geen gemier over bacteriën testen of speciale proevers met een super smaak inzetten. Als klant kun je die bacteriën niet zien. Je koopt een haring omdat je ‘m lekker vind, net zoals al die miljoenen andere Nederlanders met een gewone smaak. 

Alle vishandelaren in de regio kregen de mogelijkheid mee te doen. Circa tweederde deed mee. Een notaris zag toe op een eerlijk verloop en een level playing field. Alle haringen werden onder nummer en gelijke omstandigheden gepresenteerd en geproefd. De Prominente Proevers gaven punten aan elke haring. De haring met de meeste punten won. Nadat duidelijk is welk nummer haring heeft gewonnen, maakt de notaris bekend welke haringhandel er achter zit. In samenspraak met diverse visboeren hebben wij deze testmethodologie nog wat aangescherpt. Vishandelaren zeggen ons dat dit de eerlijkste en beste Smaaktest van Nederland is. En zo is het ook.

Aboutalebs Ramadan

Bij relatiemarketing speelt haring een grote rol. Eind juni, nog voordat de vakanties beginnen, organiseert menig bedrijf of organisatie een haringparty. Dit om het eerste deel van het jaar voor de vakantie positief af te sluiten. En de relaties te fêteren. Dit jaar waren wij uitgenodigd voor een haringparty door een Rotterdamse ondernemersclub. Mijn collega en ik togen naar een park bij de Euromast. Na een paar flinke hoosbuien zakten wij tot onze enkels weg in de modder; de haringparty was niet overdekt. In Rotterdam, waar men inderdaad grote harde vieze haringen eet, die ik na één hap al in het vuilnisvat deponeerde, had men ook de burgemeester uitgenodigd. U kent hem wel, de sympathieke Aboutaleb. Hij vertelde een pakkend verhaal over zijn inburgering in Nederland. “Ik heb twee dingen moeten leren eten”, zei Aboutaleb. “Het eerste was kroket en het tweede typisch Hollandse product was haring.”  

Ik had met de man te doen, gegeven mijn eerdere beschrijving van de Amsterdamse en Rotterdamse haring. Dan is inburgeren geen pretje. Aboutaleb kon zich aan het nuttigen van de Rotterdamse haring onttrekken door gemakshalve te wijzen op het feit dat de Ramadan eten voor zonsondergang verbiedt. Wij kwamen er niet zo gemakkelijk van af. Volgend jaar vragen wij Aboutaleb in zijn rol als burgemeester om als Prominente Proever op te treden. Als dat Ramadanwise mogelijk is. Want naar onze mening is inburgering het best mogelijk met haring uit de regio Leiden. 

Bob Goulooze is een onafhankelijk communicatieconsultant voor creatieve oplossingen. 

www.twitter.com/Goulooze