[column] Fake marketing

De lengte van mijn column is beperkt, en dus ook mijn interpretatie van alles wat zich in marketing heeft afgespeeld. Was het een jaar van influencermarketing? Zeker. Was het jaar van krimp in de reclame? Zeker. Was het een jaar van VR, AI, chatbot, voice? Zeker. Was het een jaar van customer experience en - vooruit dan maar -  journey? Zeker. Was het een jaar van verwarring? Zeker (wanneer niet?).

Maar het meest opvallend in 2018 was natuurlijk - met twijfelachtige eer aan meneer Trump - alles wat fake is en was. Het is ons aller gruwel. Wat is nog met zekerheid en betrouwbaar nieuws? Ik merk het zelf op de redactie aan de persberichten die binnenwaaien. Is dit nou echt zo? Vroeger plaatste je een bericht eigenlijk zonder al te lang nadenken, nu staan we er gewoon veel langer bij stil. Vertrouwen is goed, wantrouwen is beter.

Fake nieuws is het grote gevaar dat ons allen bedreigt. Marketing als vak moet ook in het komende jaar gaan waken voor fake. Het event Koffiedik Kijken heeft in 2019 zelfs de titel Unbullshitting 2019. Zoals ze het zelf omschrijven: ‘Het wordt tijd om de ballonnen van loze beloften en mooie verkooppraatjes door te prikken.’ En: ‘Op zoek naar houvast in onzekere tijden, keren we terug naar het nieuwe normaal.’

Om dat te bereiken is - en excuses voor het EO-woord - dialoog de beste manier. Alle goeroes, (reclame)strategen en marketeers zijn het erover eens dat merken in gesprek moeten gaan met hun fans en klanten. Open, eerlijk, relevant en authentiek. Ook heel jeukerig EOerig, maar daarom niet minder waar. Toekomstpsycholoog Tom Kniesmeijer verwoordt het in onze onvolprezen Jongereniconen van dit jaar (zie pag. 40 en verder) als volgt: ‘Een gesprek werkt beter. Waar vinden we overeenkomstige belangen? Kunnen we elkaar leren begrijpen met erkenning van de verschillen.’

Of het gaat lukken? Marketing blijft vooral toch ook koffiedik kijken

Dit editorial staat in MarketingTribune 21/22, 18 december 2018.