Willemijn Verloop: Social Enterprise wint terrein

In 1995 richtte Verloop op 24 jarige leeftijd War Child Nederland op als reactie op de oorlog in voormalig Joegoslavie. Vijftien jaar was ze het charismatische boegbeeld van de organisatie. Verloop is Officier in de Orde van Oranje Nassau en nam als oprichter van War Child de zeer prestigieuze Roosevelt Four Freedoms Award in ontvangst. De award werd eerder uitgereikt aan Nelson Mandela, Lakhdar Brahmini en Max van der Stoel. Sinds 2012 is ze directeur van Social Enterprise NL.

Zie je het sponsorlandschap veranderen?
‘Ik zit er nu niet meer met mijn neus bovenop, zoals in de tijd bij War Child. Natuurlijk zie ik ook dat er meer druk staat op sponsoren omdat subsidies wegvallen. Een andere ontwikkeling is dat sponsors kritischer worden, dat er beter nagedacht wordt over de keuzes die een sponsor maakt. Het is allang niet meer zo dat als de directeur een sportauto heeft, de racesport gesponsord wordt. Dat sponsoring het speeltje van de directie is. De keuzes worden professioneler. Er worden activiteiten gezocht die bij het dna van het bedrijf passen.’

Welke elementen zijn steeds meer van belang in de relatie tussen sponsor en gesponsorde?
‘Dat keuzes gemaakt worden op waardepatronen, kernwaarden en niet op productniveau. Bedrijven moet goed weten waar ze voor staan en dan pas een project zoeken om te sponsoren. Dan ontwikkel je ook een langdurige samenwerking waar je gezamenlijk bepaalde doelen wilt bereiken. Dat is voor beide partijen belangrijk, want het kost minder tijd en geld dan bij ad hoc deals. Bij War Child startten we in 2002 zo’n samenwerking – gebaseerd op kernwaarden - met Orange, en die verbinding bestaat vandaag nog steeds, maar nu met T-mobile (die Orange overnamen in 2008) . Daar stelde we echt gemeenschappelijke doelen obv onze missie, Indertijd was die vorm van verbinding vooruitstrevend, dat we de in 2004 de SponsorRing wonnen.’

Zijn er aansprekende voorbeelden van nieuwe vormen van sponsoring?
‘Jazeker. Maar ik kijk nu vooral naar social enterprises voor inspiratie voor nieuwe financieringsmodellen. Voorbeelden van succesvolle Nederlandse sociaal ondernemers zijn Tony Chocolonely, Fairphone, Zorg voor Elkaar of the Colour Kitchen., Maar ook in de cultuur groeien de ondernemende modellen met als meest bekende voorbeeld museum De Hermitage dat zonder subsidie, met een combinatie van sponsors en inkomsten uit de markt draait. Ik vind dat razend knap. Sociale ondernemingen bouwen een businessmodel onder een maatschappelijke doelstelling. Een doelstelling die traditioneel hoort bij de overheid en non-profit instellingen c.q. goede doelen.In de sport komen we dit nu nog weinig tegen, maar in de landen om ons heen zie ik interessante voorbeelden.’

Gaan social enterprises sponsoring vervangen?
‘Nee, die indruk heb ik niet. Sponsoring zal blijven én kan natuurlijk ook gecombineerd worden met sociaal ondernemerschap. Ik denk wel dat sommige goede doelen voor een deel ook financieel zelfredzaam kunnen worden. Dan moeten ze wel een ondernemende mentaliteit binnenhalen.’

Waarom is het interessant om naar het congres te komen?
‘Ik denk dat het een inspirerende bijeenkomst wordt, waar veel te leren valt. In ieder geval ga ik proberen om kleur aan de discussie te geven, door lessen uit de social enterprises beweging toe te voegen als aanvulling op sponsoring.’

Aanmelden voor het congres kan op deze site.