[column] Voedingsbodem

Wat zonder leiderschap lijkt alles vast te lopen, raken mensen stuurloos en ontstaat er een complete chaos. Maar is de situatie echt zo zwart-wit, of ligt het genuanceerder?

Uit de wereld van forensische archeologie kunnen we waardevolle inzichten halen. Neem bijvoorbeeld de oude stad Uruk, een van de oudste nederzettingen ter wereld, gelegen in het hedendaagse Zuid-Irak. Uruk wordt geclassificeerd als een stad, omdat deze voldoet aan de gangbare definitie van een stad: een samenleving met ongelijkheid in machtsverhoudingen en bezittingen. Dit komt tot uiting in symbolen van macht en welvaart, tempels en paleizen, en het gebruik van kostbare materialen.

Vergeten erfgoed

Dit in tegenstelling tot een andere opmerkelijke nederzetting, Nebelivka, zo'n 6.000 jaar geleden gelegen in het huidige Oekraïne. De Nebelivka Hypothese werpt een heel ander licht op dit vraagstuk. Uit multidisciplinair onderzoek, uitgevoerd met de modernste technologieën, blijkt namelijk dat in de gehele nederzetting – met haar huizen, wijken en centrale gebouwen rondom een open ruimte – absoluut niets is gevonden dat wijst op enige vorm van ongelijke machts- en welvaartsverdeling.

Maar is Nebelivka dan echt een stad te noemen? Deze kwestie zet de definitie van een ‘stad’ op zijn kop. Normaal gesproken duidt een stad op inherente ongelijke machts- en welvaartsverhoudingen.

Leiders, zowel wereldlijk als spiritueel, genieten altijd een uitzonderlijke status, ondersteund door bouwwerken, artefacten en andere sporen die de forensische archeologie niet ontgaan.

In onze moderne tijd hebben burgemeesters, wethouders en de politie een gedelegeerd mandaat van de burgers. Voor deze functies zijn specifieke gebouwen en materiële elementen nodig, die zelfs na 6.000 jaar uit de grond te halen en te duiden zijn. Maar in Nebelivka? Geen enkel spoor.

Patroon van samenleven

Het mysterie wordt nog boeiender wanneer we kijken naar de bodem en de natuurlijke omgeving. Onderzoek is verricht naar de bodemgesteldheid en het pollengehalte, niet om een relatie met de nederzetting te verklaren, maar als onafhankelijk onderzoek. Wat blijkt? Deze 'stad' leefde in een bijna perfecte harmonie met haar omgeving. Via talloze metingen is dit overtuigend aangetoond. Opvallend is ook dat de bodemsoort Chernozem, de meest vruchtbare landbouwgrond, door menselijk ingrijpen is ontstaan zo'n 6.000 jaar geleden. Agressors, van de oude Grieken tot Hitler en Stalin, werden door deze grond verleid om deze gebieden te koloniseren. Door de grond staat Oekraïne bekend als de graanschuur van Europa.

Was Nebelivka een geïsoleerd geval, een eendagsvlieg? Zeker niet. Talrijke vergelijkbare nederzettingen hebben langere periodes bestaan. Dit leert ons dat het wel degelijk mogelijk is om macht uit te bannen, hiërarchie los te laten en in vredige harmonie met elkaar te leven, in nauwe verbinding met de natuur.

Marketeers, laat je inspireren door dit project. Durf controle los te laten, vier vrijheid en richt je op wat werkelijk belangrijk is: harmonie, gelijkheid en waardigheid. Laat jouw merk en beleid gedijen op gezonde bodem.

Peter de Boer is freelance allround branding specialist/creative director, medeoprichter van biermerk WIllsArk en adviseur bij contentmarketing- en PR-bureau Mediatic en branding specialist bij Fairchild marketing. Na een studie kunstgeschiedenis koos hij voor een carrière in marketing en vormgeving en schopte hij het tot boardmember bij Saatchi & Saatchi. Hij was co-founder van Onna-Onna, visiting faculty bij THNK.  Hij is zowel gefascineerd door merken die trouwe fans weten te creëren als het ongekende realisme van de Vlaamse primitieven. Peter schreef deze column op persoonlijke titel.

Foto credit: Nebelivka video still