Dick van der Lecq: Nintendo–Obesitas (2-0)

Om bij een Wassenaars echtpaar op leeftijd te eindigen, en in pure extase uit te schreeuwen: ‘Jaaaa fuck ik heb ‘m, de Poison Pokémon!!!’. Nog geen kwartier later werd ze voor onze ogen in spanlaken afgevoerd naar de dichtstbijzijnde exorcist.

We hebben het over Pokémon Go, een verslavende game waarmee spelers met hun smartphone virtuele poppetjes op willekeurige gps-locaties moeten vangen en trainen. Het spel werd tien dagen geleden uitgebracht in de VS, Australië en Nieuw-Zeeland en veroverde de wereld in duizelingwekkend tempo. Een week later overschreed het gebruik dat van Snapchat, Tinder, Instagram en Facebook en werd het de grootste mobiele videogame in de Verenigde Staten ooit. De beurswaarde van Nintendo steeg met 6 miljard euro.

Jong en oud trekken er massaal op uit om Pokémons te zoeken. De politie draait inmiddels 24-uurs diensten. In de buurt van tienduizenden locaties wordt melding gemaakt van samenscholingen en files langzaam rijdende auto’s. Het AMC ondervond overlast van mensen die -op zoek naar Clefairy- ruimtes voor rectaal onderzoek binnenstormden. En in een Baarnse eendenvijver vonden vijf jonge spelers geen Magikarp maar een dood lijk.

Nintendo flikt nu voor de tweede keer wat overheden en voedingscentra in hun jarenlange strijd tegen obesitas nooit voor elkaar kregen: gamende kinderen in beweging. Met 100 miljoen Wii-spelcomputers kwamen de bewegingsspellen. En nu jagen ze in nog geen twee weken tijd miljoenen kinderen de straten op, de lanen in. Lusteloze bleekneuzen en spekbergen komen weer bezweet met rode konen thuis. ‘Lekker gevoetbald?’. ‘Nee, hele dag Pokémons gejaagd pap, moet nu weer gaan’. Een geweldig bewijs dat creativiteit de wereld kan veranderen. Spring nu in de auto naar hun hoofdkantoor in Nieuwegein. Voor Pikachu en een Saikeirei, de allerdiepste Japanse buiging.

Pikachu, de bekendste van 721 Pokémons.

(Bron: Het Parool)