[column] In Vitam: Kees Droppert

Op die manier heeft het object van bewondering er ook nog iets aan. Als er iemand is die een In Vitam verdient is het Kees wel. Hij is een Vriend die de hoofdletter in dit woord verdient. Als Vriend een merk was, zou Kees het logo zijn. Ik ben voor eeuwig fan van zijn (handels)merk. Wie Kees eenmaal heeft ontmoet zit voorgoed aan hem vast. Zoals The Eagles zongen in Hotel California: “You can check out any time but never leave.” Kees was een klant en is nu een vriend voor het leven.

Schaterlach

Kees heeft een mening. En hij doet geen enkele moeite om die te verbergen. Hij vond bijvoorbeeld dat ik me kleedde als een marktonderzoeker.

Voor de duidelijkheid voegde hij daar het woord sjofel aan toe. Die opmerking ging gepaard met een schaterlach. Maar ook met een oprechte interesse in wie er schuilgaat achter dat uiterlijk van de sjofele marktonderzoeker. Wie er achter zijn Italiaanse maatpak schuilging was geen geheim: Kees is bijzonder openhartig. Die openhartigheid combineert hij met gevoel voor ironie en welbespraaktheid. Een combinatie waardoor sommige van zijn gespreksgenoten zich soms van hun sokken lieten blazen.
Fascinatie voor marketing

Mijn sjofele sokken konden wel wat hebben. Kees en ik bleken een liefde voor literatuur, architectuur en kunst te delen. En dan was er nog dat andere gespreksonderwerp, waar we maar niet over uitgesproken raakten: marketing. Kees had ook daar uitgesproken ideeën over. Hij ontwikkelde zelfs een model dat ervoor zou moeten zorgen dat zijn klanten bij Aegon het merk nooit de rug zouden toekeren. Dit noemde hij het flipperkastmodel.

Flipperkastmodel

Ook ik ben slachtoffer geworden van het flipperkastmodel van Kees. We zijn namelijk vrienden voor het leven geworden.

Talloze vakanties hebben we, met de witte wijn van Sancerre, Menetou-Salon en Pouilly sur Loire als smeermiddel, gemijmerd over het leven dat achter én voor ons ligt. Voor het gedeelte dat achter ons ligt vertrouw ik feilloos op het geheugen van Kees, dat fenomenaal is. Ondanks de tientallen liters wijn die we in ons favoriete stukje in Frankrijk (en daarbuiten) hebben gedronken. En dan heb ik het nog niet eens over alle wijn die mee terug ging in de kofferbak. Kees weet altijd, onder alle omstandigheden feit en fictie uit elkaar te houden. Zelf heb ik soms de neiging om de zaken wat mooier voor te spiegelen dan ze zijn. Kees maakt daar korte metten mee de woorden: “volkomen onzin.”

En de vriendschap met Kees? Die maak ik niet mooier dan die is. Die ís gewoon mooi. Dat kunnen onze gezinnen beamen. Urenlang hebben we in elkaars gezelschap verkeerd rondom zomerse vuurtjes in de tuin. Met Kees als pinball wizard: bestuurder, marketeer, wetenschapper en vriend door dik en dun.

Geen loze beloftes

Maar waarom nu zo’n column over iemand die jullie misschien helemaal niet kennen? Kees (zie foto boven) en ik gaan al sinds 1995 door één deur, dat is wat sterke merken ook doen.Die laten je niet in de steek.

Zwakke merken laten je vallen, verdwijnen en stellen teleur. Ze komen hun beloftes niet na.

Een merk dat niet doet wat het belooft wordt als Hotel California: van een romantisch idee naar een megalomaan monster. Kees is een merk dat een leven lang meegaat. Ik gun iedereen een merk als Kees aan zijn zijde.

Peter de Boer is freelance allround branding specialist/creative director, medeoprichter van biermerk WIllsArk en adviseur bij contentmarketing- en PR-bureau Mediatic. Na een studie kunstgeschiedenis koos hij voor een carrière in marketing en vormgeving en schopte hij het tot boardmember bij Saatchi & Saatchi. Hij was co-founder van Onna-Onna, visiting faculty bij THNK.  Hij is zowel gefascineerd door merken die trouwe fans weten te creëren als het ongekende realisme van de Vlaamse primitieven. Peter schreef deze column op persoonlijke titel.

Foto credit: Kees Droppert