[column] Hoop en hebzucht of eerzucht?

Je zit dan met een adviesteam van doorgewinterde marketingprofessionals toch even met je ogen te knipperen. Immers,  het is niet vaak dat de zaken zo hard en duidelijk worden benoemd.

Hoop en hebzucht... op meer doelpunten en dus winnen? Op meer omzet en dus meer winst? Of juist minder productie en meer positieve aandacht? De doos van Pandora, de bron van deze uitspraak, wie kent die niet? Alle ellende vloog eruit om de mensheid te kwellen, maar de deksel ging nog net dicht voordat de hoop ook vervloog. Hoop op iets beters. De vraag in deze context is dan ook: is er hoop voor de marketing?

Steeds meer stemmen pleiten voor vermindering en plaatsen fundamentele vraagtekens bij het groeiparadigma, de kern van ons economisch denken van de afgelopen 150 jaar.

Paradoxaal genoeg willen de voorstanders van deze degrowth filosofie ook meer: meer degrowth, zo snel mogelijk en zo veel mogelijk, net als die marketingdirecteur. Ze hanteren dezelfde keiharde feiten en soms zelfs een luider stemvolume. Ze lijken behoorlijk op elkaar.

Maar goed, hoop kunnen wij als marketeers best aan, zelfs met dat nieuwe paradigma. We verkopen dan hoop op positieve resultaten voor klimaat, milieu, dierenwelzijn, inclusiviteit, respect voor elkaar en…wereldvrede. Hoop is legitiem en een sterke drijfveer voor mentaliteit en gedrag. Zaken die tot de toolbox van de marketeer behoren. Hoe zit het dan met hebzucht? Dat woord heeft een negatieve bijklank. Toch is hebzucht minstens zo krachtig, zo niet krachtiger dan hoop. Het wordt lastig als je zelf dingen moet laten of inleveren, zowel materieel als immaterieel, zoals een machtspositie of aanzien. Dat willen we eigenlijk niet opgeven. Oké, uitzonderingen daargelaten, maar als mainstream gewoonte? Echt nog lang niet!

Vrijgevigheid is de tegenpool van hebzucht. Het positieve is dat vrijgevigheid in ons culturele DNA zit. Een hard bewijs hiervan zijn de gulle gaven bij rampen van allerlei aard. Het appelleert aan ons gevoel van saamhorigheid en mededogen. Je voelt je goed over jezelf als je iets gegeven hebt. Het probleem is dat dit incidenteel is en gedreven door iets negatiefs. De uitdagingen die voor ons liggen, voor de gehele mensheid en al het leven op aarde, zijn overdonderend. We zullen wel moeten, tenminste als je de dag van morgen integer in de ogen wilt blijven kijken. Of je nu wel of geen kinderen hebt, uiteindelijk zijn we één grote familie waarvan je hoopt op haar voortbestaan.

Ik doe een voorstel: laten we hebzucht inruilen voor eerzucht. Toegegeven, er zit iets egocentrisch in, maar is dat erg? Eerzucht is eveneens een sterke mentale drijfveer om dingen voor elkaar te krijgen. Het grote verschil zit in het immateriële: eerzucht is een gevoel, geen materie, en van dat laatste hebben we al veel en veel te veel. Marketeers, ga voor hoop en eerzucht.

En zal de degrowth marketingdirecteur van een grote speler ooit op krachtige toon gaan zeggen: ‘Als er geen hoop in zit, noch voldoende eerzucht om het te behalen, gaat het niet vliegen’? Ik hoop het wel en mijn eerzucht geef ik dan cadeau aan wie het maar wil hebben.

Peter de Boer is freelance allround branding specialist/creative director adviseur bij contentmarketing- en PR-bureau Mediatic en adviseur bij superuse.  Hij is zowel gefascineerd door merken die trouwe fans weten te creëren als het ongekende realisme van de Vlaamse primitieven. Peter schreef deze column op persoonlijke titel.

 

Foto: Alexas