RIP Louk Varossieau

'Onze papa en lieve opa Louk is vandaag 2 juni 2020 om 12:12 overleden na een heftige week in het ziekenhuis. Hij stond nog midden in het leven. Daarom is het voor iedereen een grote shock.

Mijn vader was een bijzondere man. Hij was slim, creatief en wist alles. Maar soms was hij ook een lastpost. Hij las vreselijk veel boeken en reisde graag. Vooral naar zijn geliefde Bali. Hij had tomeloze energie en zette zich graag voor alles en iedereen in. Hij verzamelde kunst en wist er heel veel van. Hij hield van cynische grapjes en kon waanzinnig humoristische mails schrijven. Hij kende de hele wereld en iedereen kende hem.

Hij was mede verantwoordelijk voor heel veel bekende reclamecampages (bijvoorbeeld: Poets je tanden sterk met Prodent, Zo in mijn sas met Badedas, Weer of geen weer altijd CenterParcs weer, Help het Rode Kruis helpen e.v.a). Hij reisde naar de vluchtelingenkampen in Cambodja voor het Rode Kruis en was altijd supertrots op ARA creative agency waar hij mede oprichter van was. Maar ook op zijn carriere als creative director bij Saatchi & Saatchi. In de avonduren schreef hij graag liedjes. Niet alleen voor bruiloften en partijen. Hij schreef een aantal liedjes die nog steeds een hit zijn.

Bijvoorbeeld voor Willeke Alberti en De Twee Pinten. En natuurlijk was hij schrijver van het onofficiele Brabantse volkslied "Het leven is goed in mijn Brabantse land" met wijlen Thijs van der Molen. Papa was een actief baasje. Hij genoot van de Bredase Societeit, zijn kookclub, Koninklijke Zangvereniging Breda's Mannenkoor en vele andere zaken waaronder zijn kinderen en misschien nog wel meer de kleinkinderen waar hij zo trots op was. Met de feestdagen kookte hij de sterren van de hemel en hield hij de familie bij elkaar. Mijn vader leerde ons om te vechten, hij zorgde voor een brede algemene ontwikkeling en liet ons de wereld zien. Hij zorgde altijd goed voor onze moeder. Hij deed te gekke dingen met alle kleinkinderen die dol op hem waren. En zo kunnen we nog uren doorgaan. 

Ons hele leven hebben we heel hard gelachen om je grappen en verhalen. Maar afgelopen week hebben we heel wat traantjes weggepinkt. Straks lachen we weer om de anekdotes. Je hebt een geweldig leven gehad en er het maximale uit gehaald. 

Mijn vader gaf mij persoonlijk het talent om creatief te zijn. Leerde mij hoe je in communicatie de grens kan opzoeken zonder er overheen te gaan. Hoe je met een slim zinnetje mensen kan raken en fans kan creëren. Intelligent met een knipoog. Dat was het recept. Dagelijks liet hij zien wat wel en geen goede campagnes waren. En waar goede campagnes aan moesten voldoen. We waren het niet altijd eens, maar ik werd er wel beter door. Want ik wilde net zo goed of beter worden dan hij 😉 . Zo had hij mij opgevoed. 

Lieve papa, je was een uniek en mooi mens. Je stond altijd graag in het middelpunt. Maar je was altijd lief en betrokken. Nu ben je er niet meer. Dat is even schrikken. Je hebt maar een vader en die heb ik vandaag verloren. Dat is hard. Maar je blijft altijd bij ons. In ons hart. Je bent onvergetelijk, onverbeterlijk en iedereen zal je vreselijk gaan missen. Van je familie, tot je ex-collega's, je clubjes en alle lieve kennissen uit je straat.

Kort en krachtig moet het zijn, zei je altijd. Dat is niet gelukt maar ik heb mijn best gedaan om een aantal mooie dingen over je te zeggen. En ik heb het over mijn vader maar je bent natuurlijk onze vader. Ik wilde je eigenlijk nog zoveel vertellen... samen met Lisette, Ol en mama gaan we zorgen dat je legacy behouden blijft.

Ciao lieve papa. ❤️❤️❤️'

Lodewijk Varossieau

(foto boven: Johan van Gurp)


Louk Varossieau werkte o.a.bij bureau ARA, Saatchi & Saatchi en was mede-oprichter van het Haagse Greenwood Varossieau & Co in Den Haag. Met creatief Peter Nuyten bedacht hij legendarische spreuken als 'Zo in mijn sas met Badedas' maar ook liedjes zoals de klassieker 'Het leven is goed in mijn Brabantse Land'. Louk Varossieau bereikte de leeftijd van 76 jaar.