Als IAB directeur spreek ik regelmatig consumenten die niet blij zijn met de manier waarop er met ze omgegaan wordt op het internet. De meest gehoorde klachten? Er wordt allerlei data over je opgeslagen, wat je op de ene site bekijkt zie je vervolgens in een advertentie op een andere site terugkomen en er worden allerlei algoritmes gebruikt om te bepalen wat je te zien krijgt, waardoor het gevoel van eigen vrije keuze soms ontbreekt.

Een oude Chinese gezegde luidt: may you live in interesting times. Uit recent onderzoek onder Nederlandse topmarketeers blijkt dat marketingprofessionals in zéér interessante tijden leven. Met alle recente ontwikkelingen is het voor hen een hele uitdaging te begrijpen wat de mogelijkheden zijn van nieuwe technologische innovaties en hoe daarbij moet worden omgegaan met (klant)data. Wat blijkt: wat zij het allermoeilijkst vinden is om balans te vinden tussen enerzijds de behoefte om alles te willen weten van een klant, om die zo goed en persoonlijk mogelijk te kunnen bedienenm en anderzijds de behoeften van diezelfde klant aan privacy en om niet gestoord te worden met (teveel) advertenties.

Een maand voor het officiële concept van de e-Privacy verordening (Europese Telecommunicatiewet) zou worden gepubliceerd, is dit in handen gekomen van IAB Nederland. Het uitgelekte concept laat een aantal ingrijpende veranderingen zien voor Nederlandse uitgevers en adverteerders. Zo zou de veelbesproken cookiewall komen te vervallen.

RTLZ, NOS, BNR en de vakmedia schreven er gisteren over. Het Commissariaat voor de Media wil reclame richtlijnen voor vloggers op gaan stellen. De toezichthouder wil nu ingrijpen: sluikreclame in vlogs moet worden verboden en voor kinderen tot twaalf jaar zou helemaal geen reclame mogen worden gemaakt. De toezichthouder hoopt dat deze regels leiden tot zelfregulering. Wat alleen zowel de toezichthouder als de journalisten die dit braaf op en -overschreven even vergeten lijken te zijn, is dat deze regels al twee jaar bestaan en gelden voor alle bedrijven en vloggers van Nederland...

Mensen klagen over online advertising, en dat is volkomen terecht. Het zijn mooie tijden voor de digitale mediacriticasters. Als geen ander genieten ze van het negatieve sentiment dat zowel bij consumenten als de industrie zelf is ontstaan. Het vertrouwen tussen de verschillende partijen die moeten samenwerken om een digitale campagne te realiseren is namelijk bijna net zo ver gedaald als het vertrouwen in de Amerikaanse presidentskandidaten.

Op marketingcongressen zie ik vaak sprekers die grofweg in drie categorieën zijn te verdelen: de visionairs, de verkopers en de vertegenwoordigers van de multinationals.

Search is groot. Heel groot. Binnen de totale reclamemarkt heeft online advertising snel marktaandeel gewonnen in de mix van mediakanalen. Inmiddels is dat zo’n 40% en daarvan is ongeveer de helft search advertising. Kortom; vandaag de dag geeft de marketeer gemiddeld zo’n 20% van het totale marketingbudget uit aan search advertising. En dat terwijl veel marketeers search nog steeds zien als een resultaatpagina in een browser. Reken maar dat het budget toeneemt als marketeers gaan inzien dat search van het scherm verdwijnt en volledig wordt geïntegreerd in onze leefomgeving. Een merk dat dit tijdig erkent en nu op deze evolutie anticipeert kan een mooie voorsprong nemen.

Na 200 jaar van eenrichtingsverkeer vanuit uitgevers naar het publiek bracht het internet zo’n 20 jaar geleden de mogelijkheid om een dialoog aan te gaan. Praten met, en luisteren naar de consument. Een revolutie, maar er wordt nog lang niet genoeg gebruik van gemaakt. Terwijl luisteren naar je klant ontzettend belangrijk is. Uit fatsoen en hopelijk uit interesse, maar ook uit eigenbelang.