[column] Door corona kun je scherpte verliezen

Ik scheur de envelop open en haal de brief eruit. Een aanbieding voor een tijdschrift naar keuze voor maar 10 of 12,50 euro. Wow, zou Avenue opnieuw verschijnen? Ik kan me geen magazine voor de geest halen met een prijs ver boven 10 euro. En dan dwarrelt de teleurstelling tussen mijn vingers door de prullenbak in. Het blijkt een aanbod voor drie tot zes edities van een titel te zijn, ik mag zelf kiezen. Wat is dit voor communicatie? Waarom een brief namens CRM, waarom de aanbieding voor een magazine van 10 tot 12,50 euro, wie heeft hier zitten slapen? Zal wel een stagiaire zijn, zullen ze zeggen. Geld weggooien is een, maar doe het dan in ieder geval op een volwassen manier.

Misschien moet ik mijn keutel weer intrekken, want in een verhaal op FW lees ik over een andere interpretatie van IA, geen artificial intelligence maar appreciative inquiry. Hoe meer je waardeert, hoe meer je innoveert. Zo’n brief van de afdeling CRM is natuurlijk een aardige poging om een oplage wat op te krikken. De volgende keer de afzender misschien anders profileren. De brief bestaat uit een drieslag vouwwerkje met A5 formaat. Op de eerste pagina krijg ik een superaanbieding voor een tijdschrift naar keuze voor maar 10 of 12,50 euro. Je nieuwsgierigheid wordt natuurlijk geprikkeld. Maar om welk kostbaar tijdschrift zal dit gaan: 10 of 12,50 euro is niet niks. Misschien een volgende keer toch nog eens nadenken over een betere formulering. Op de tweede pagina van de mailing wordt nog steeds niet duidelijk waarover het gaat. Ik moet blijkbaar naar een website, want dat gaat sneller, voor een abonnement naar keuze. Voor de makers van de mailing: wie begrijpt nog waar het over gaat? Op de derde pagina van de mailing wordt duidelijk wat is bedoeld. Ik kan uit drie tot zes edities van een tijdschrifttitel kiezen. Maar 10 of 12,50 euro is wel veel geld. Wat zou je daar nu voor krijgen? Drie tot zes oude nummers, retouren noemen ze dat.

Het wordt niet echt duidelijk wat voor aanbod je krijgt. Er wordt geschermd met fikse korting, maar je hebt geen idee wat een bepaald tijdschrift normaal gesproken kost. Ideetje: zet de stuksprijs er de volgende keer bij. En wat misschien nog beter zou zijn: bied mij als senior alleen tijdschriften aan die bij mijn profiel passen. Van een afdeling CRM, die mij wel weet te vinden blijkens de gepersonaliseerde envelop, mag je verwachten dat er voldoende kennis in huis is om beter te segmenteren. Vervolgens moet je op de achterzijde van de brief je hele doopceel lichten als je geïnteresseerd bent, inclusief bankrekeningnummer ontdek ik in de kleine lettertjes. Met een vergrootglas lees ik dat in een 5 of 6pts-lettertje staat dat het op een proefabonnement gaat voor de aangegeven periode. Als ik volgens de AI-methode een positieve grondhouding aanneem, kun je zeggen ‘niet geschoten, nooit raak’. Alles wat binnenkomt op de mailing kun je beschouwen als buit waarmee je kunt pronken op de adverteerdersmarkt. Maar van een professional als Sanoma zou je toch iets beters mogen verwachten. We zullen maar denken ‘het zal corona wel zijn’.