Wearables: tussen bling bling en paranoia

Of er één in een webwinkel uit de UK bestellen; een slordige 1000 pond plus verzendkosten en de Google Glass is binnen 2 dagen geleverd.

OK, nu even serieus. Wie heeft interesse om zich in Robocop om te toveren? Persoonlijk, als ik echt moet kiezen, zou ik voor de Ring™ gaan. One ring to rule them all. Alle mobiele apparaten wel te verstaan. Kennelijk kan ik mijn mobiel via de Ring™ besturen. En de huisrobot ook, als ik die krijg. De telefoon beantwoorden zonder hem aan te raken, mails schrijven idem dito. Ik heb de promotionele filmpjes bekeken en voor 269.99 US $ zou ik het wel willen proberen. Het is ook best een leuke bling bling dingetje om rond je vinger te dragen. Net zoals de armbanden: dat zijn ook van die leuke hebbedingetjes. Alle Whatsapp berichten van mijn vriendinnen gewoon uit de losse pols lezen. En voor mijn sportieve echtgenoot de fitness-versie, zodat hij voortdurend zijn prestaties kan volgen, plotten en vergelijken. Always on.

OK, nu even serieuzer. Wie wil continu weten hoe hoog zijn pols is en wat elke vriend op Whatsapp heeft te melden, behalve topsporters en pubers dan. Welke omvang heeft de wearables markt? En wat kunnen de huidige versies echt doen, los van de goede intenties? Ik kan me vergissen, maar we zitten echt in de pre-early adopter fase, zeg maar, de beta test fase. Alleen deze keer betalen we ons scheel om de eer te hebben de beta versie te testen. Steve Jobs heeft ervoor gezorgd, dat we dat tegenwoordig heel normaal vinden.

Dat 2015 het jaar van de wearables wordt, valt nog maar te bezien. Onze collega’s in de VS schatten meer 2016 als startpunt van de massa adoptie, en dan voornamelijk in de VS en China. Dus even kijken wat daar gebeurt alvorens we onze marketingplannen omgooien.

Hoe dan ook, het lijkt onvermijdelijk dat wearables een deel van onze toekomst zijn. Hoe groot hun impact zal zijn is volledig afhankelijk van hoe de wensen van de consumenten zullen worden ingevuld door de leveranciers. Zal de biometricsparanoia zorgen voor een snelle acceptatie of juist de oeroude behoefte aan continue menselijke communicatie? De vraag is volledig open en de killer wearable zal beiden wellicht moeten combineren.

Wat wel nu al interessant is, is de integratie van vorm en functie. De Google Glass is best een lelijk ding, net zoals de Fitbit, maar door de integratie van de functionele apparaten met designer frames en sieraden, worden deze echt wearables, waarmee je best gezien wil worden. Net zoals de Swarowsky USB sticks of – en ik dank hier Robert Heeg voor zijn briljante analyse in Tijdschrift voor Marketing (nummer 10 2014) – de James Bond gadgets. Feilloos functioneel maar vooral stijlvol. Daar heeft niet alleen Apple een voorsprong, maar ook de Ring en de NEX band – nota bene: twee producten specifiek gericht op pubers. Mijn zeer bescheiden mening is dat we daar onze aandacht op moeten richten. Maar de eerste leverancier die mijn OV-Chip kaart in een mooie ring of armband laat zetten, kan op mij rekenen voor de betaalde beta test.

Paola Cassone is Performance Strategy Director bij Initiative