De grens van MeToo

Het Grote Zwijgen

Seksuele intimidatie, aanranding en verkrachting zijn strafbare feiten. Harvey Weinstein overtrad de wet. Deze types komen ermee weg door het Grote Zwijgen. Althans: vóór MeToo. Dat zegt nu eindelijk: ‘Het overkwam mij ook en ik zwijg niet langer.’

Toch noem ik expliciet de wet. Want op dit moment verbreedt de MeToo-discussie in de media tot de seksuele verhoudingen tussen man en vrouw. Dat is emotioneel te begrijpen. De woede is terecht. Maar het smallere debat gaat niet over sekse, het gaat over strafbare feiten.

Daarmee wil ik man/vrouw-problematiek absoluut niet bagatelliseren. Ik zie heus de link. Zoals de vraag: hoe voorkomen we dat wij mannen de verkeerde context creëren? Wanneer wordt het nu eindelijk een keer echt gelijk? Ikzelf heb zelfs een heel boek gewijd aan een pleidooi voor meer vrouwelijke invloed in de tech (The Outerweb).

De argumenten

Toch stel ik voor het debat nu te versmallen. Juist om te winnen. Een serie argumenten:

1. Een breed debat over sekse rechtvaardigt juist nu strafbaar gedrag. Want in plaats van abnormaal gedrag uit te lichten, praten we weer over de ‘normale’ seksestrijd. Dat geeft wetsovertreders het excuus: ‘Zie je wel, niemand kent de grens.’ Kortom: hou focus.
2. Iedereen is voor de wet gelijk (artikel 1 van de Grondwet). Bij de grote feminiene voorloper Zweden zien we steeds meer wetgeving die mannen zodanig discrimineert dat zij volgens ons Nederlandse discriminatieverbod onwettig zou zijn. Daar ging geen MeToo-beweging aan vooraf. Maar juist een jarenlange brede seksediscussie. Plank. Mis.
3. Gezien normale mannen dit gedrag zelf niet kennen, kunnen ze het helaas ook vaak niet herkennen. Om te komen tot disciplinaire (werkvloer) en strafrechtelijke vervolging moeten ze daarom heel veel blijven praten met de vrouwen. Mannen aanvallen helpt dan niet. (Al kan ik me voorstellen dat dit af en toe best lekker is.)
4. Het hebben van seksuele lusten is uiteindelijk niet strafbaar. Alles draait om toestemming. Neem SM. Bijzonder vrouwvriendelijk lijkt dit niet. Maar of jij het nu leuk vindt of niet, als een dame dat graag wil is dat haar keuze. Ik weet het, ik loop hier vlak langs de grens… maar deze vrije wil is door de wet beschermd. Zonder grijze tinten.
5. Ook het opwekken van lust is niet strafbaar. Dit geldt bijvoorbeeld voor de pitspoezen die nu onder de MeToo-vlag worden afgeschaft. Dat is schijnhelig. We zien dan ook petities van nota bene deze pitspoezen zelf ontstaan! Zij weten namelijk iets belangrijks: na eeuwen van ‘zondige vrouwenkleding’, is het uniek dat ‘sexy zijn’ überhaupt kan en mag. Plus, het zou je verbazen hoeveel er zijn afgestudeerd. Ook hier geldt: vrije keuze.
6. De petitie van 100 Franse actrices – waaronder Deneuve en Bardot – was ook tegen MeToo. Wellicht misplaatst. Maar feit blijft dat de discussie ook deels cultureel bepaald is. Het is uitkijken voor een al te Amerikaanse (lees: seksueel gefrustreerde) blik. De Amerikaanse vrouw wil niet worden nagefloten op straat. De Italiaanse vrouw doe je geen groter plezier.  
7. We zien ook technologie die schijnzekerheid geeft. Zoals apps waarmee je wettelijke toestemming voor seks kunt geven. Ook dit verwatert de discussie. Ik vind het zelfs gevaarlijk om zo te denken! Want het is buitengewoon naïef om te denken dat een app een Weinstein-type tegenhoudt.
8. Het onschuldbeginsel ligt ook hier onder vuur, terwijl deze het al zwaar heeft bij al die overheidsspionage. Bijvoorbeeld bij Dustin Hoffman die ooit veertig jaar geleden op de set iets seksueel zou hebben geroepen. Hij en anderen ondervinden een publiekelijke mediaschandpaal die niet in proporties lijkt te staan. Alle (echt álle) mannen maken immers fouten in de mating game. Dat maakt ze niet meteen slecht.

Vrije keuze en de wet

Het feminisme is ontstaan om vrije keuze te verkrijgen voor de vrouw. Die vrije keuze heeft al geleid tot betere man/vrouw-verhoudingen, al zijn we er nog niet. Maar zij heeft ook geleid tot de seksualisering van de vrouw door de vrouw zelf. De vrouwen gooiden daarmee juist het juk van door mannen – vaak uit de kerk – opgelegde normen af!

Neem Madonna, hét toonbeeld van moderne vrouwelijke kracht, die is doorgebroken door de expliciete – kerk onterende – seksualisering van haarzelf. Decennialang en tot aan mannenblad Playboy aan toe. Dat is geen mening maar een feit. Of jij het nu te seksueel vindt of niet, het hele punt is weer: dat was haar eigen vrije keuze.

Dit heeft ook de man seksueel bevrijd. Hij hoefde zich niet meer te schamen voor zijn natuurlijke lusten. Dit heeft geleid tot een samenleving waarin mannelijke seksuele frustraties juist zijn afgenomen. Vergelijk het maar met samenlevingen waar vrouwen nu niet vrij zijn. Die zitten vol MeToo-types.

De vrije keuze is dus het hoofdonderwerp van MeToo: die kerels respecteerden deze niet en overtraden daarmee de wet. Basta. Dat maakt dat wij normale mannen ook willen dat ze worden gepakt. Open communicatie is daarbij cruciaal. Maar deze wordt lastig als ze verschuift naar het verdoemen van mannelijke lust in de media.  

Het gaat misschien tegen het instinct in. Maar in de toch vaak verwijtende sfeer van een breed seksedebat stokt de communicatie, start het Grote Zwijgen weer en cruciaal: winnen de wetsovertreders. Laten we dus eerst samen, man en vrouw, deze eikels nu écht pakken. En die seksestrijd? Die gaat toch eeuwig door. En kent geen hashtag.

Rogier van Kralingen is oprichter van productiebedrijf The Whole Story, muzikant, spreker en schrijver van The Outerweb.