Twan Huys mocht enige tijd terug de ceo's van Neerlands meest prominente banken aan een kruisverhoor onderwerpen. Correct en ietwat braaf legde hij ze alles behalve het vuur aan de schenen. Vermoedelijk waren de heren ook niet komen opdraven als Joris Luyendijk of Follow The Money's Eric Smit het fileermes had mogen hanteren.

Even dacht ik dat het gisteren 1 april was, maar we leven nog begin januari. Dat komt allemaal door Sjuul Paradijs en Jan-Kees Emmer en hun persbericht. Het duo ziet een gat in de markt door in te spelen op de behoefte van overheidsinstellingen en het bedrijfsleven om onafhankelijk hun eigen verhaal te vertellen. Met de introductie van 'Trusted Media' bewijzen ze ondernemend te zijn. Of dit echter nog iets met serieuze journalistiek te maken heeft, valt te bezien.

‘Wat is jouw verhaal?’ De ABN Amro doet in haar recente campagne een oproep om uw dromen te inventariseren en er verslag van te doen. De grote vraag is wat de bank met al die verhalen moet, laat staan doet. Zijn ze werkelijk zo geïnteresseerd in uw roerselen?

Wat? Vivat? Nooit van gehoord? Ik help u graag op weg. Het bedrijf heette tot voor kort Reaal, maar een schimmige merkoperatie moest verhullen dat het om een hoofdpijndossier ging van de Staat. Als gevolg van de nationalisatie droeg de Europese commissie SNS Reaal op zijn bank- en verzekeringsactiviteiten op te splitsen. De verzekeringstak, waar merken als Reaal, Zwitserleven en Route Mobiel onder ressorteren, lag binnen de toch al zo gekwelde groep zwaar aan het zuurstof. Om de misère zoveel mogelijk te verbloemen kreeg de schuldenberg een neutrale, onbevlekte noemer: Vivat, een merk waar niets of niemand mee geassocieerd kon worden. De facelift heeft zich achteloos en in oorverdovende stilte voltrokken.

Er zijn stemmen die beweren dat de banken niks geleerd hebben van de kredietcrisis. Ik ben geen financieel specialist dus ik weet niet hoe het zit met de technische achtergronden, maar over de communicatie kunnen we allemaal oordelen. Laat ik me beperken tot twee actuele voorbeelden: SNS en Rabobank.

Sanoma maakte in oktober de uitverkoop bekend van 32 titels. De geplaagde uitgever wil alleen nog focussen op een restant van 17 bladen, waaronder Linda, Donald Duck en VT Wonen. Het is duidelijk dat het concern het vertrouwen verloren heeft in de bulk van haar producten. Opvallend is hoe verschillend de buitenwereld er tegenaan kijkt.

Wat ben ik toch een geluksvogel. Sinds kort woon ik op een steenworp van de straat der straten. Een paar weken lang werd de goegemeente van Heemstede bestookt met smeekbedes om via Streets.nl te stemmen op hun winkelhart. Het was niet aan dovemansoren besteed want de anderhalve kilometer lange Raadhuisstraat annex Binnenweg mag zich nu de leukste winkelstraat van Nederland noemen. Op basis van welke criteria? Goede vraag.

‘Jij wilt dat de financiële wereld verandert. Maar wil je bank dat ook?’ Aldus het actuele evangelie van Knab. Op straatposters luidt de boodschap: ’Als je bij je oude bank blijft, blijft alles bij ‘t oude’. Je zou bijna denken dat er sinds een jaar een bank is opgestaan die een radicaal nieuwe koers vaart.

We mogen de kredietcrisis dankbaar zijn. Nooit eerder is zo duidelijk bloot komen te liggen hoe kwetsbaar en dun het imago van de banken is. Ze hebben zich heel lang niet druk gemaakt over hun identiteit. Als de cijfers goed waren, was iedereen dik tevreden. De reclame was cosmetisch en ging niet veel dieper dan het rentepercentage. Hoe harder een bank viel, hoe meer butsen de reputatie opliep. ABN Amro, ING en SNS weten er alles van. Eén naam bleef lang boven verdenking verheven: de Rabo. De enige grootbank die niet om staatssteun vroeg. Hoe heilig is echter de financiële boerenpartij?

Als je op zoek bent naar werkelijke innovatie in het supermarktkanaal, kijk dan niet naar Zaandam maar naar Sterksel. ‘Of all places’ is het uitgerekend hier dat het traditionele ondernemersmodel volledig op de schop ging. In dit 1300 zielen tellende dorp, verborgen ergens achter Eindhoven, doen ze hun boodschappen niet meer bij Appie, Jumbo, Dirk of de C1000, maar sinds maart 2004 bij zichzelf. Ze moesten wel. De enige lokale grootgrutter had er een jaar eerder z’n deuren gesloten. Een droeve aftocht die was ingeluid door de exit van de plaatselijke Rabobank.