Hulde voor de prijzenfestivals

Marianne van Soomeren is onafhankelijk mediastrateeg.

Het is half juni, de Cannes Lions zijn in volle gang. De San Accenten, Esprix, AMMA's, DIA's, IAB Programmatic Awards en de Cross Media Awards zijn al uitgereikt. In het najaar volgen dan nog de Effies. En dan hebben we het weer gehad met de vakprijzen.

Traditioneel wordt er veel geklaagd in het vak over deze prijsuitreikingen. Het zijn er teveel, dat horen we al jaren. Maar nu wordt er ook gemord over de relatieve onbekendheid van de winnende campagnes. Reclame is volgens sommigen alleen maar goed als het voor massabereik zorgt. Als iedereen het kent.

Naar mijn mening is dit volledig in tegenstelling tot waar ons mooie reclamevak naartoe beweegt. Want het hele jaar hoor je niets anders dan dat reclame doelgerichter, meer gepersonaliseerd en relevanter moet worden. Slim gebruik van data en algoritmes worden het hele jaar geroemd. Terecht, want hoe beter de boodschappen zijn toegesneden op de consument, hoe meer aandacht ze krijgen en hoe meer effect ze kunnen hebben.

Prima dus, behalve bij de awardshows waar de jury 's misschien niet alle cases al kennen.

Is dat erg? Nee, juist niet! Het is misschien wel een voorwaarde om een vakprijs te winnen, want ze staan voor innovatie en vooruitgang van het reclame- en communicatievak.

Daarom zijn cases zoals bijvoorbeeld de fysieke retargeting van Nalu (Coca Cola), de interactieve app van Cliniclowns, Microlympics van ARTIS, De Meest Vrouwvriendelijke Garage, The Island of All Together, de Zappmissie Live Escape Game, Spinn Coffee en Opel Back on Track heel waardevol. Ze inspireren, zijn sympathiek en vernieuwen het vak. En zijn heel bewust niet via traditionele media zoals tv, radio en (ja ook) breed ingezette pre-rolls ondersteund. Dat zou volledig misplaatst zijn en het zou bovendien een enorme geldverspilling tot gevolg hebben.

Om hun durf en andere aanpak verdienen deze campagnes een prijs. Zowel de adverteerder als de bureaus die aan deze campagnes hebben gewerkt, hebben het lef gehad om iets anders te doen als de platgetreden paden bewandelen en hebben bewust niet voor zekerheid gekozen. Hulde! Natuurlijk, deze campagnes zijn niet voor iedereen en dat is maar goed ook. Want voor iedereen is voor niemand in het bijzonder.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Voor de liefhebbers van reclame voor iedereen is er altijd nog de good old Gouden Loeki. Dat is niet voor niets geen vakprijs, maar een publieksprijs!

Het is half juni, de Cannes Lions zijn in volle gang. De San Accenten, Esprix, AMMA's, DIA's, IAB Programmatic Awards en de Cross Media Awards zijn al uitgereikt. In het najaar volgen dan nog de Effies. En dan hebben we het weer gehad met de vakprijzen.

Traditioneel wordt er veel geklaagd in het vak over deze prijsuitreikingen. Het zijn er teveel, dat horen we al jaren. Maar nu wordt er ook gemord over de relatieve onbekendheid van de winnende campagnes. Reclame is volgens sommigen alleen maar goed als het voor massabereik zorgt. Als iedereen het kent.

Naar mijn mening is dit volledig in tegenstelling tot waar ons mooie reclamevak naartoe beweegt. Want het hele jaar hoor je niets anders dan dat reclame doelgerichter, meer gepersonaliseerd en relevanter moet worden. Slim gebruik van data en algoritmes worden het hele jaar geroemd. Terecht, want hoe beter de boodschappen zijn toegesneden op de consument, hoe meer aandacht ze krijgen en hoe meer effect ze kunnen hebben.

Prima dus, behalve bij de awardshows waar de jury 's misschien niet alle cases al kennen.

Is dat erg? Nee, juist niet! Het is misschien wel een voorwaarde om een vakprijs te winnen, want ze staan voor innovatie en vooruitgang van het reclame- en communicatievak.

Daarom zijn cases zoals bijvoorbeeld de fysieke retargeting van Nalu (Coca Cola), de interactieve app van Cliniclowns, Microlympics van ARTIS, De Meest Vrouwvriendelijke Garage, The Island of All Together, de Zappmissie Live Escape Game, Spinn Coffee en Opel Back on Track heel waardevol. Ze inspireren, zijn sympathiek en vernieuwen het vak. En zijn heel bewust niet via traditionele media zoals tv, radio en (ja ook) breed ingezette pre-rolls ondersteund. Dat zou volledig misplaatst zijn en het zou bovendien een enorme geldverspilling tot gevolg hebben.

Om hun durf en andere aanpak verdienen deze campagnes een prijs. Zowel de adverteerder als de bureaus die aan deze campagnes hebben gewerkt, hebben het lef gehad om iets anders te doen als de platgetreden paden bewandelen en hebben bewust niet voor zekerheid gekozen. Hulde! Natuurlijk, deze campagnes zijn niet voor iedereen en dat is maar goed ook. Want voor iedereen is voor niemand in het bijzonder.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Voor de liefhebbers van reclame voor iedereen is er altijd nog de good old Gouden Loeki. Dat is niet voor niets geen vakprijs, maar een publieksprijs!