Yuri, de ezel

Topsporters willen de top bereiken. Alles moet daarvoor wijken. Sportbonden regelen accommodaties. Sponsoren worden gestrikt met beloften. Regels worden gemaakt met collega’s. Vrienden geïnstrueerd op leefgedrag. En de familie wordt jarenlang gevraagd offers te brengen. Alles voor dat ene moment. Vaak decennialang.

Dat verklaart het verschil in reacties tussen normale Nederlanders en topsporters. Wij gewone mensen vinden dat zo’n heerlijk helder momentje voor zo’n Hollandse held helemaal moet kunnen. Maar de topsport-omgeving ziet Youri zijn actie als verraad. Waarom zien zij het zo anders?

Om te beginnen heeft ook maar één glas alcohol op een topsport-moment een desastreus impact op het lichaam. Alcohol en herstel zijn elkaars aartsvijanden. Ten tweede breek je niet zo zeer de regels naar jezelf toe, maar juist naar je teamleden in de Olympische ploeg. Het maakt niet eens uit wat je doet. Je haalt mensen die zelf jarenlang offers hebben gebracht, uit hun concentratie.  

En… zelfs een ezel stoot zich in het algemeen niet tweemaal aan dezelfde steen. Stel je voor wat de reactie zou zijn als jij in jouw vakgebied, na jarenlange voorbereiding door tientallen mensen, een superprestatie op het spel zou zetten omdat je de regels breekt waar al je collega’s wel strikt aan moeten voldoen. Terwijl het al eerder is gebeurd.

Het inzicht is: die topsporter staat verre van alleen. Als een topsporter geblesseerd raakt of zijn of haar moment niet heeft, dan vergeven we dat. Maar doelbewust al die jarenlange financiële en emotionele steun op het spel zetten?

Het verschil is als dag en nacht: wij normale mensen kijken naar de ‘reactie’ van de bonden op een volstrekt normaal biertje en vinden haar overdreven. Maar de topsport kijkt naar de ‘actie’ zelf: dat ene moment van keuze. Die ene stoot aan die steen.

Ook mijn eerste reactie was dat de bobo's en moraalridders overdreven. Maar die reactie zegt meer over mijzelf, dan over dit geval. Want wie buiten onze normale context stapt, snapt dat wat Yuri heeft gedaan onvergeeflijk is naar zijn omgeving. Om nog maar niet te spreken over thuisblijver Casimir Schmidt.

Een weekje wachten met uitgaan, de tijd tussen topsporter zijn en normaal mens, is daarmee het verschil tussen ‘volkomen begrijpelijk’ en ‘volstrekt asociaal’. Dat fatsoen had hij niet. Wat wij normale mensen er ook over moge denken, in de top draait alles nog steeds om dat ene moment. Of in zijn geval dan: om twee.

Schrijver, spreker en storyteller Rogier van Kralingen publiceerde onlangs zijn nieuwe boek 'The Outerweb - en de vrouwen tegen de robots’.