[column] De magie van een kleine cultuur

Daan de Kleijn schrijft een serie columns over zijn nieuwe rol als bankier tussen de creatieven. Lees zijn vorige column hier.

In datzelfde gebouw word ik elke ochtend aangestaard door een goedlachse baby in een bamboeluier. De oplossing voor luierafval, volgens een van mijn collega’s. De foto van zijn kind is een onderdeel van de trapgat-expositie over bewustwording rondom het klimaat. Voor mij een inspirerende manier om te zien hoe het anders kan.

Toen ik hier kwam solliciteren hoorde ik dat mijn nieuwe werkplek, Spring House, meer een community dan een werkplek zou zijn. Ik had toen nog geen idee wat ze daarmee bedoelden. Nu leer ik elke dag van mijn collega’s, over hoe zij in het leven staan, welke keuzes zij maken en waarom. Zo weet ik ineens alles over wormenhotels. Maar dat is een verhaal voor een andere keer.

Verengelsing is universeel

Niet alleen mijn omgeving veranderde. In mijn eerste week had ik een afspraak bij een bank, maar deze keer aan de andere kant van de tafel. Ik vroeg mijn nieuwe collega of het zou helpen als ik een pak aantrok. Met een grote glimlach zei ze: 'Als de klant een pak zou verwachten, had hij ons waarschijnlijk niet gebeld.' Mijn pakken liggen inmiddels ergens op zolder te vergrijzen.

Toch is niet álles anders dan ik gewend was. De verengelsing van onze taal is niet opgehouden bij de draaideur van de bank. Ik kwam uit een wereld van compliance officers, IT-integrators en corporate finance. Nu zit ik rond de tafel met creative strategists, designers en copywriters. Het duurde even voor ik helemaal begreep wat voor functie bij welke titel hoorde. Mijn dagen zijn gevuld met redactionele formules, merkconcepten, activaties en campagnes. Ik spreek nu niet meer over websites, maar over online platforms. We kijken niet naar plaatjes, maar creëren hele werelden met beeldverhalen.

Groene jungle

Ik vind het te gek om deze nieuwe bubbel met haar eigen rituelen, omgangsvormen en taal als een moderne antropoloog te ontrafelen. Een samensmelting van de mensen in hun comfortabele truien, de groene jungle rondom mijn bureau en de spontane yogaklas tussen de bedrijven door. Maar het is veel meer dan dat. Niet allemaal even tastbaar, kopieerbaar of makkelijk in woorden te omschrijven, maar voor mij steeds weer een openbaring.

Werken in een kleiner bedrijf levert mij zoveel op; snelheid, flexibiliteit, ondernemerschap. Maar wat mij nog het meeste opvalt is de betrokkenheid, hechtheid, het familiegevoel. Toen ik mijn groeiplannen aankondigde werd ik gewaarschuwd; we willen de magie van onze kleine cultuur niet verliezen. Ik zie nu wel waarom, maar zou het echt zo zijn dat we zo fragiel worden als we groeien? Ik wil namelijk nog grote stappen zetten met deze kleine cultuur.