[column] Beperk marketing en reclame van online gokken richting jong volwassenen

De raarste vraag ooit: 'Martijn, heb jij voor drugs gewerkt?'
'Tuurlijk niet’, antwoordde ik.

Mijn gokverslaving begon op mijn achtiende. Ik zat op een internaat. Om de hoek een kroeg met gokkast. Gulden in de gleuf. Druk op de knop. Drie meloenen. 50 gulden winst.

De dag erna won ik weer. Soms verloor ik. Ook veel. ‘Win ik wel weer terug.’ Toch? Op mijn zesde middelbare school haalde ik mijn Havo. De toespraak: ‘Je zat hier één jaar op school en we hebben je inderdaad weinig gezien.’

Klopt. Ik zat dagen in de gokhal. Sliep niet meer. Fruitsymbolen rolden voor mijn ogen.

Waar een gokkast stond, was ik. Ze trokken als een magneet. De dopamine won altijd.

Ik werd een menselijke Titanic. Zonk tot de bodem. Leefde tussen kanslozen die hun hele kutleven verspeelden. Als ik won, speelde ik door tot ik blut buiten stond.

Het keerpunt? Toen ik 50 gulden van mijn moeder pakte. Daarvoor had ik al alles wat ik met mijn bijbaan verdiende verspeeld. 5.000 gulden. Ik was 20. Zat vol schaamte. En durfde met niemand te praten.

Het afkicken duurde andehalf jaar. Links het stemmetje: ‘Nu win je alles terug’. Rechts: ’Nee Martijn niet terug het moeras in.’

Het lukte. Zonder hulp.

Twee jaar terug deed ik een klein Toto-klusje. Hypocriet? Ik hou van voetbal, zag het als onschuldig en ontkennen zit in de aard van elke gokker. Bij opdrachten voor casino’s zeg ik standaard nee.

Nu is Toto een online casino. Ik ging kijken. ’Hengel tot wel 5.000 keer je inzet terug.’ Ik voelde het weer. Wegwezen!

Hoe vaker ik al die gok-reclames zie hoe meer ik aan mijn Koning Kansloos tijd denk. En aan mijn lotgenoten nu.

Mentaal geveld door lockdown. Thuis. Depri. Dé doelgroep.

Ik wilde meer weten. Belde Trimbos. Kwam uit bij het nieuwe Kansspel loket.

Ik: ‘Hoeveel online gokverslaafden zijn er?’
Hij: ‘Lastig. We zijn nog maar net open.'
Ik: ‘Als ze bellen, wat hoor je dan?’
Hij: ‘Geen controle over zichzelf, schulden.’
Ik: ‘Hoeveel? Duizend? Tienduizend? Of…?’’
Hij: ‘Of tonnen, ja.’
Ik: ‘Huh. Maar je kan toch geen schuld opbouwen bij een online gok-aanbieder?’
Hij: ‘Wel bij een bank, familie, vrienden.’
Ik: ‘En jongeren?’
Hij: ‘Die zetten de studielening-kraan open.’ 

Jongeren. Ik weet het. De nieuwe gok-wet. Geen reclame voor -24. Maar actie, fun & WIN zijn juice voor alle leeftijden. Preventie? 

Een probleemgokker ben je zo en als je stopt, ben je alles kwijt. Dus ga je door en gok en jok je alles weg. Die beloofde TV. Dat romantische etentje. Alles.

En nu zijn we trots op nieuwe gok-klanten en zenden we vast weer in voor de awards.

Wat ook kan: als branche op STOP drukken. Want waar wij winnen, verliezen anderen. Vaak alles. 

Gokverslaving is geen spelletje. Gokken is een harde drugs. Als je wilt, kom ik er over vertellen. Graag zelfs.

Martijn de Vreeze
conceptmaker Copy Commando

Volg hier de lopende discussie op Linkedin.

Lees ook: Reclamebestedingen online gokbedrijven verdubbeld

Een greep uit de reacties:

Miranda Post (sr. Communicatieadviseur/woordvoerder a.i. bij Politie Oost-Brabant):
'Een openhartig verhaal dat geen toelichting nodig heeft. Kappen met die reclames voor online gokken. Nu. Vandaag.'

Inge Ligthart (partner/CEO bureau Dawn):
'Bedankt, Martijn! Ik hoop dat veel bureaubazen dit ook lezen. En de mensen van de Effie en andere awards!'

Rik Blokland (creative director, strategy & concept en oud-voorzitter IAA Nederland):
'Goeie actie Martijn! Ons vak mag best wat meer moreel gevoel hebben. Los van dat die reclame echt gewoon snel verboden moet worden.'

Marco Mout (oprichter WALHALLAb.nl) sloot aan op de materie in Nieuwsuur, zaterdag 15-01 2022, 21.30u. Hij daagde eerder Wesley Sneijder uit contact op te nemen, omdat hij diens Koning Toto-rol stuitend vindt, terwijl de oud-voetballer een voorbeeld is voor de jeugd, aldus Mout.

Ook Reuben Alexander, medeoprichter van reclamebureau Buutvrij, kwam in Nieuwsuur aan het woord (vanaf 10 minuut 54 sec: terugkijken via deze link).



Onder deze column kunt u reageren

auteur Martijn de Vreeze
(beeld boven: Darya Sannikova / Pexels)