[column] Het is wennen aan deze tijd

Iets niet in huis, binnen enkele minuten is het er. De welvaartmillennials van nu hebben er geld voor over om in luttele seconden hun koopbehoefte in vervulling te zien gaan. Of het nu om een fles wijn, een pakje sigaretten of pindakaas gaat. Het doet er niet toe. Onze straten stromen vol met paars gele scooters van jongeren die met flitsbezorging wat bijverdienen. We kenden al de maaltijdbezorgers in oranje groen of geel op hun elektrische fietsen, die de hoeken van de straten bevolken in afwachting van een bestelling.

Wie laat er in hemelsnaam een Big Mac thuisbezorgen?

Toen ik onlangs met mijn kleinkinderen voor een snelle snack McDonalds binnenliep stond ik in een rij met vijf maaltijdbezorgers voor mij. Wie laat er in hemelsnaam een Big Mac thuisbezorgen? Nu ben ik natuurlijk een oude man die zich verbaast over deze ontwikkelingen en me afvraag waar dat naar toe gaat. Ik weet niet of ik erop zit te wachten, maar onze economie verandert op dit punt razend snel. Webwinkels beloven je binnen vierentwintig uur de spullen, flitsbezorgers doen het in tien minuten. En als ik tegenwoordig een pizza bestel, weet ik zeker dat ik binnen twintig minuten aan tafel zit.

Thuisbezorgd
GenZ vindt dit soort ontwikkelingen heerlijk. Ik aarzel, maar kan er aan de andere kant ook van genieten. Ik wankel nog lang niet door de straten met mijn rollator, ben vitaal genoeg voor een loopje naar de winkel, maar de boodschappen worden hier ook wekelijks thuisbezorgd. Tot in de keuken. Het is nog net niet zo ver dat mijn koelkast ze bestelt, maar dat schijnt ook al te kunnen. Als je oud wordt of oud bent, dan verschijnt de somberheid in je hoofd en verafschuw je nieuwe ontwikkelingen. Dat is best lastig. Ons land wordt bestuurd door de oude generatie, gelukkig of juist niet. Ik wil nog zien hoe lang het duurt voor we een vlotte digital-born aan het bewind krijgen. Dan wordt er hopelijk een behoorlijke hulpbrigade opgetuigd om mijn generatie te helpen bij nog meer nieuwe ontwikkelingen.

Ik had onlangs een bankakkefietje en wilde iemand spreken. Dan ben je al gauw verschillende telefoonnummers en computerstemmen verder voordat het lukt. Je krijgt dan uiteindelijk een thuiswerker aan de lijn die het ook niet weet en op zijn of haar scherm op zoek moest naar het antwoord op mijn vraag. Om radeloos van te worden.

Kopzorgen
Wat zou de psychiater ervan zeggen, of moet die eerst gaan bijleren om de problemen van morgen te leren kennen. Met mijn hoofd is gelukkig nog niks mis, maar je gaat wel twijfelen als je zo vaak tegen een muur loopt of begint te begrijpen dat we in een flitswereld leven die wordt beheerst door computers. Ik baal er natuurlijk wel van dat naarmate je ouder wordt en de tijd voortsnelt, je rechts en links wordt ingehaald door nieuwe ontwikkelingen. Ik ben soms geneigd om een gesprek met mezelf aan te gaan over de vraag waar het allemaal naar toe gaat. Het zal mijn tijd wel duren is dan in de regel de conclusie.

Ik haat mezelf soms als iets niet lukt, aan de andere kant durf ik aan veel meer klussen zelf te beginnen dankzij de vele filmpjes op youtube. Voor de jonge mensen om me heen staat youtube de hele dag aan. Ze koken zelfs aan de hand van instructiefilmpjes.

Ik kom natuurlijk zoals al die ouderen om me heen uit een ander tijdperk. De voordeur kon je vroeger  bij wijze van spreken open laten staan. De buurman kwam regelmatig hulp aanbieden. Er was geen internet en communicatie verliep via normale sociale wegen. Dat sociale gedeelte is weggevallen. En dat missen we natuurlijk enorm. Sociale media zijn leuk, maar kunnen sociale contacten niet vervangen. En nu we in de zoveelste lockdown zijn gegaan, en de afhankelijkheid van sociale media nog verder groeit, neemt de roep om fysiek contact alleen maar toe.

Ik voorspel in december veel tranen als de drie weken die we nu weer leven met een mondkapje op, worden verlengd en de dinertafel met kerst voor maximaal vier personen gedekt mag worden. Het is wennen aan de nieuwe tijd die door corona een flinke push heeft gekregen. Ik ben er blij mee, hoewel ik soms wel zou willen weten waar de handrem zit. En is het niet heerlijk dat er weer wordt thuisgewerkt en allerlei vormen van milieubelastende afspraken met gemak vermeden worden.