[column] Lubbers!

Niet in het Torentje, maar in de inmiddels afgebroken Houtrusthallen zou minister-president Lubbers op 26 oktober 1985 een massa mensen toespreken. Duizenden waren bijeengekomen op de slotmanifestatie van wat toen heette: het ‘volkspetitionnement Komitee Kruisraketten Nee’ (KKN). Nadat hij eerst symbolisch ruim 3,7 miljoen handtekeningen in ontvangst had genomen van tegenstanders van de plaatsing van Navo-kruisvluchtwapens op Nederlands grondgebied, sprak Lubbers. Maar hij werd niet gehoord. Want hoe voorzitter Sienie Strikwerda en bestuurslid Maarten van Traa hun best ook deden om de zaal tot bedaren te brengen en opriepen om enige beschaafdheid op te brengen voor de spreker, werd deze massaal uitgefloten. Een lullig dweilorkestje speelde tijdens de toespraak van de premier pesterig door, waarna de onverstoorbaar sprekende Lubbers door de zaal de rug werd toegekeerd. Daar had het communistische dagblad De Waarheid de dag daarvoor namelijk toe opgeroepen. Het was de laatste keer, dat de antikruisraketdemonstranten met zovelen bij elkaar zouden komen. Door de massale onbeschoftheid van al die vredelievende demonstranten, die alleen maar naar hun eigen gelijk wilden luisteren, verspeelde het KKN veel sympathie bij de Nederlandse bevolking. Die raketten zijn overigens nooit geplaatst, maar dat lag niet aan de zelfbenoemde vredesbeweging, maar aan de heren Gorbatsjov en Reagan, die in 1987 een deal maakten en het INF-verdrag tekenden.

Pottenrammers
Maandagavond herhaalde zich het drama van 35 jaar geleden. Premier Rutte houdt misschien wel de belangrijkste toespraak van zijn carrière, terwijl een handvol potten- en pannenrammers hem van z’n à propos probeert te brengen. Ergens buiten langs de Hofvijver, maar toch duidelijk hoorbaar voor de 8,4 miljoen televisiekijkers en voor de premier zelf. Minder ‘in his face’ dan bij zijn oud-collega Lubbers, maar met dezelfde uitwerking. Wat de tegenstanders van de coronamaatregelen – ondanks Lange Frans – nog aan sympathie in het land hadden, is gisteravond met één pannenslag verdwenen. Dom, want niet alle tegenstanders zijn qualitate qua complotdenkers. Maar de aangerichte schade is evident. Met dank aan een treurigstemmend groepje demonstranten blazend op hun kermisfluitjes. Het komt Rutte niet slecht uit…

Coronamoe
Hoe nu verder de komende weken? Die zitten we maar uit. Mijn indruk is, dat de meesten van ons zich er wel min of meer bij neerleggen. Het is wat het is. Wij zijn met elkaar compleet coronamoe, dus de laatste weken van dit lege jaar wordt het chillen onder de kerstboom. Weer een fles wijn opentrekkend, die we met dozen tegelijk bij een essentiële winkel hebben gekocht. Ik heb me in deze column nog weleens kritisch uitgelaten over het feit, dat de decembermaand verworden is tot de grote vreet- en zuipmaand, maar het wordt dit jaar nog véél erger. De Hollandse grootgrutters, die toch al een ongekend topjaar meemaken, plaatsen in de komende weken de ‘cherries on the cake’, die dit jaar toch al ‘extra large’ is.

Kerstverhaal
De supermarkten profiteren, de online retailers profiteren, de pakketbezorgers profiteren, maar een heleboel bedrijven in food en retail doen dat ook niet. Ik had maandagmiddag oprecht medelijden met de vriendelijke, maar wat naïeve, eigenaar van het tuincentrumpje bij mij in de buurt. Z’n parkeerplaats stond nog vol onverkochte kerstbomen. En in zijn tot kerstwinkel omgebouwde kas pronkten de door zijn vrouw zorgvuldig opgemaakte kerststukjes. Gedoemd om nooit verkocht te worden. Dus bleef hij die avond maar tot tien uur open. Of het heeft geholpen? Dat vertelt dit kerstverhaal niet…

Charles Borremans
retailstrateeg & partner GUC Agency

 

(beeld: collectie CB)