Weet je wat mij opvalt? Hoe we in marketing massaal zijn vergeten dat mensen lichamen hebben. Alles gaat over data, dashboards, funnels, ROAS, CPM’s en algoritmes, maar niemand heeft het nog over… ritme. Over beweging. Over het feit dat mensen al duizenden jaren communiceren door te dansen - nog voordat er woorden, logo’s of campagnes bestonden.

Ik lig wakker, het is 2.00 in het holst zoals dat heet. Ik pieker, woel, sta op, ga weer liggen en val dan toch in slaap en droom dat ik niet kan slapen. Er was een tijd dat slapen gewoon… slapen was. Acht uur horizontaal liggen, dekentje over je heen, klaar. Geen app, geen grafiek, geen 'sleep optimization plan'. Gewoon dichtdoen en hopen dat je niet over je to-dolijst droomt.

Wanneer stopt marketing? Het is een vraag die zelden gesteld wordt in een vakgebied dat vooral bezig is met groei, schaal en meer. Maar juist daarom is de vraag interessant: bestaat er een moment waarop marketing ophoudt te bestaan?

Stel je merk eens voor als een land. Jij, de marketeer, bent de regering. De vraag is: welk politiek systeem kies je om je brand te managen? Democratie? Holacratie? Of toch – sst – de dictatuur?

De tijd van de strandroman is voorbij. Vakantiegangers willen méér dan zon en zand: ze zoeken betekenis, verbinding en verdieping. Enter: leesretreats – reizen waarbij boeken, plekken en mensen samenkomen. Geen vluchtige ontspanning, maar een ervaring die bijblijft en transformeert.

Kijk naar een maisveld. Strak, efficiënt, perfect uitgelijnd. Maar ook: doodstil. Geen insect, geen vogel. Eén ziekte en het hele veld klapt in elkaar. Welkom in de wereld van veel marketingstrategieën.

Marketing is, als je het terugbrengt tot de kern, een vorm van lezen. Niet van boeken, maar van mensen. Je leest hun gedrag, hun verlangens, hun stiltes. Je probeert vooruit te voelen wat ze morgen zullen doen, en je zoekt dat ene haakje dat een campagne laat vliegen. Het is geen exacte wetenschap, maar ook geen puur gevoelsspel. Om het echt goed te doen, heb je drie breinen nodig.

In de wereld van pensioenfondsen regeert één cijfer: de Net Present Value (NPV). Als marketeer klinkt het misschien als een abstracte financiële formule, maar in de boardroom is het een keiharde beslissingsregel. Investeer alleen als de toekomstige opbrengsten, teruggebracht naar vandaag, hoger zijn dan de kosten. Simpel, efficiënt, rationeel. Toch?

Laatst zat ik in een hip koffietentje in Amsterdam, je kent ze wel, waar een flat white meer kost dan een half pond kaas, en ik ving een gesprek op: ‘Ja, ik doe tegenwoordig aan aura farming. Is beter voor m’n brand alignment.’ Even dacht ik dat ik een nieuwe vorm van tuinieren had gemist. Maar nee, aura farming is de nieuwste trend in marketingland.

‘Generatie Slash,’ verzuchtte een 34 jarige relatie (brand creative producer) van mij laatst. ‘We krijgen cv’s vol titels waar je u tegen zegt. Kijk maar op LinkedIn: iedereen is ineens Photographer/Director/Editor/Digital Nomad/Publisher.’ En dat op basis van wat vakantiekiekjes met een Canon en wat gepruts in Photoshop. Het zelfvertrouwen van Gen Z is indrukwekkend — net als de disconnect met de werkelijkheid.

Laatst scroll ik over LinkedIn en zie ik een post die het opvallend goed doet. Veel likes, veel instemmend commentaar. Onderwerp: de suikertaks op frisdranken. 'Prima,' zegt men, 'maak het maar duurder, dan drinken we minder.' Einde discussie, lijkt het.

Laatst brieste een communicatie manager tegen me: ”Niet álles hoeft toch conceptueel te zijn?!" Ze had een punt. Maar ook weer niet.

Faust....Van gehoord, neem ik aan? De door wetenschap begeesterde dokter die een pact met de duivel sloot—zijn ziel in ruil voor het doorgronden van de schepping. Hoe meer dokter Faust weet, hoe verder hij juist van die schepping af komt te staan.

Creativiteit was ooit het exclusieve domein van kunstenaars, designers, copywriters en wetenschappers. Die tijd is voorbij.

De zestigplusser - vaker al zeventig, tachtigplus - staat in volle kracht voor ons.

De tijd, daar gaat deze column over. Dat vreemde, ongrijpbare begrip waar we allemaal mee te maken hebben en waar niemand, hoe graag ook, de baas over is.

Columnist Peter de Boer ziet zijn auto in vlammen opgaan tijdens de ochtendspits, en tot overmaat van ramp ook nog eens in de Schipholtunnel… Vervolgens belandt hij in een rollercoaster aan klantvriendelijke en -onvriendelijke capriolen.

In de klassieke film Amadeus (Milos Forman) wordt de Italiaanse componist Salieri geconfronteerd met een jolige, ietwat platvloerse jonge Mozart. Ondanks zijn onconventionele gedrag is Mozart een onmiskenbaar genie, wat de afgunst in de ziel van Salieri voedt.

De marketingdirecteur van een grote financiële speler zet kracht bij zijn woorden als hij zegt: ‘Als er geen hoop en hebzucht in jullie aanpak zit, gaat het niet werken.’ Houdt dat nog stand anno 2024?

De laatste jaren heb ik heel wat start- maar vooral scale ups mogen begeleiden op het vlak van marketing en branding. De kennislacunes omtrent marketing zijn reden voor deze column en specifiek dus gericht op B2B in het technische domein.

Made in (Germany) is een opmerkelijk fenomeen dat zowel een rol speelt in het land van b2b als b2c-branding. Deze aanduiding is vreemd genoeg in 1887 bedacht door de Britten…

Het is alweer heel wat jaren geleden dat ik getuige was van een gepassioneerde discussie onder Italianen over de kwaliteit van het (bron)water voor pizzadeeg. Het ging niet alleen over de hoeveelheid, temperatuur en hardheid (kalk) maar ook over de mineralen en zelfs micro-organismen.

Er zijn er echt veel en veel te veel: startups en scale-ups die geen gedegen marketing, laat staan solide branding fundament, hebben.

Stelt u zich voor: een doordeweekse dag in april 2013. Op dat moment was ik aan het werk aan mijn keukentafel wanneer de telefoon gaat. De telefoon rinkelde zes keer voordat ik het telefoontje van de anonieme beller opnam. 'Goedemorgen, u spreekt met Goebbels, de leraar Duits van uw zoon Guido.'

Veel van mijn scale-up klanten hebben moeite met het maken van een overtuigende salespitch. Een longread met de beste adviezen en tips voor een succesvolle salespitch.

De telecomaanbieder met het groene logo staat op de stoep. Ik ben de enige stakker in de straat die zijn glasvezel niet laat aansluiten. Dat terwijl de concurrent met het oranje beeldmerk binnenkort zal vervagen tot vaal geel.

Bestaat er naast totaalvoetbal ook zoiets als totaalmarketing? Marketing waarin elke vezel en zenuw geprikkeld wordt, waarbij alles op elkaar is afgestemd? En bestaat er zoiets als totaalbranding?

Is het erg dat Europese cultuur zo immens populair is, vooral ook bij jongeren, vraagt onze columnist Peter de Boer zich af.

Stel je voor, je werkt op een marketingafdeling en in jouw bedrijf ontbreekt elk spoor van leiderschap. Is zoiets eigenlijk wel mogelijk?

We moeten het even over leiderschap hebben. In het bijzonder: marketeers en leiderschap.

We moeten het even hebben over circulariteit in de bouw. Dat gebeurt namelijk veel te weinig. Terwijl, als het aan mij ligt, juist deze sector wel een helpende marketing hand kan gebruiken.

Diverse perspectieven zijn een bron van inspiratie voor merken. Elk perspectief heeft een unieke betekenis. Ik introduceer graag een driedeling die duidelijk van elkaar verschilt.

Columnist Peter de Boer vraagt zich af of we moeten afschalen wat betreft marketing. Want tijdens een bezoek aan een ‘oerwoud van koopwaar’ begint het hem te duizelen. Eert het kleine, is zijn motto.

Wegduikers, wegkijkers, doen-alsof-we-gek-zijn klanten en plotseling oorverdovend stille klanten: wie meters heeft gemaakt aan bureauzijde kent ze.

Marketeers opgelet: inspiratie opdoen in eigen land is leuk, maar nóg leuker is afreizen naar een land dat gedragsbeïnvloeding tot kunst heeft verheven: Noorwegen.

Dat is wat veel werkgevers, bewust of onbewust, zijn, namelijk dopaminedealers. Met een bonuscultuur, dikkere leasebak, wintersport, strandfeest, koffie and snackcorners houden ze jou als werknemer tevreden. Tenminste…voor korte tijd.

Mijn vertrouwen in politici is niet gestegen de laatste tijd. De kans dat zij tot een oplossing komen voor bijvoorbeeld de klimaatproblematiek, de ongelijkheid tussen arm en rijk, oorlogen of dreigende oorlog, personeelstekorten en inflatie, energie vraagstukken, acht ik klein.

Columnist Peter de Boer ervaart een enorme onduidelijkheid in claims in de wereld van reclame en marketing. Van oogdruppels tot hypotheekverstrekkers en van pindakaas tot katoen.

Ik heb het nooit zo goed begrepen: alle goeds en moois bewaren voor het moment dat iemand er niet meer is. Wat mij betreft schrijven we vaker een In Vitam, in plaats van een In Memoriam. Kees (zie foto boven) en ik gaan al sinds 1995 door één deur, dat is wat sterke merken ook doen.

De lente is in aantocht. Een ideaal moment om een weekendje weg te gaan om onze zuiderburen te bezoeken. Antwerpen. Dat is een plek waar alles anders is.

Maak jij deel uit van de samenleving? Ik niet altijd. Op sommige momenten maak ik deel uit van de alleenleving: een universum waarin mijn impulsen en ego de hoofdrol spelen.

Mijn buurvrouw wees me er fijntjes op dat ik in mijn *vorige column dertigers tekort heb gedaan. Ik beschreef ze als de ‘Pluk de Dag’-generatie. Een generatie die de lat net wat lager legt dan de generatie daarvoor om werk en privé soepeler te kunnen combineren. Die bewering verdient volgens mijn buurvrouw enige nuance.

In zijn columns deelt Peter de Boer graag zijn ervaringen, beschouwingen en praktische tips met marketeers. Dat doet hij doorgaans van langs de zijlijn, maar deze week vertelt Peter wat hij zelf momenteel in het veld doet.