[column] Waarom marketeers dringend moeten leren dansen

Dans was onze eerste user interface.
Onze eerste brand experience.
Onze eerste storytelling-tool.

Maar in marketing? We optimaliseren ons rot, terwijl we het belangrijkste instrument van menselijke verbinding negeren: het lijf.

De mens beweegt eerst, denkt daarna - handig om te weten als je iets probeert te verkopen.

Neurowetenschap zegt het al jaren: beweging triggert emotie sneller dan taal, maar wij marketeers blijven maar copy tweaken, CTA’s finetunen en kleurcodes testen. Ondertussen wint TikTok de wereld omdat het één simpel principe snapt: geen content werkt beter dan een beweging waarin mensen zichzelf herkennen. Niet omdat dans hip is, maar omdat dans oermenselijk is. Waarom denk je dat TikTok-choreografieën viraal gaan? Niet omdat mensen massaal ‘zin hebben om te dansen’, maar omdat synchroon bewegen - zelfs digitaal - verbondenheid creëert. Het geeft een gevoel van tribe. En tribes zijn precies waar merken naar verlangen: communities, fandom, herhaling, herkenning.

Dans is virale architectuur.
De rest is distributie.

Met ‘dans is viral architectuur’ bedoel ik dit: dans bevat van nature álle kenmerken die iets viraal maken: het is eenvoudig te imiteren, sociaal belonend, ritmisch herkenbaar, visueel aantrekkelijk en volledig taalvrij.
Het mechanisme van verspreiding zit al in de beweging zelf en alles wat marketeers eraan toevoegen - media spend, influencers, targeting - is slechts distributie. Je kunt een campagne groter maken, maar niet viraal máken als de vorm zelf niet resoneert. Dans laat zien hoe een vorm eruitziet die dat wél doet.

Marketeers noemen het ‘engagement’. De oermens noemde het: ‘We bewegen samen’.

En als je dat eenmaal ziet, snap je waarom sommige campagnes nooit echt landen. Ze raken het brein misschien wel, maar het lijf niet. Er is geen ritme, geen beweging, geen resonantie. Alleen pixels. Consumenten voelen het verschil tussen een merk dat spreekt en een merk dat trilt.

We zijn vergeten dat merkbeleving door het lichaam gaat, niet door een funnel.

Festivals, events, sport, muziek, choreografie, sonic branding - alles wat werkt, werkt omdat mensen bewegen. Het is niet ingewikkeld: als je wilt dat mensen iets voelen, moet je ze fysiek raken. Soms letterlijk, soms metaforisch. Een goede campagne is eigenlijk een choreografie. Niet voor de camera, maar voor het zenuwstelsel.

De toekomst van marketing is meer menselijk dan AI ooit kan zijn.

AI kan misschien beter schrijven dan veel copywriters, maar AI kan niet bewegen. AI voelt geen ritme. AI synchroniseert geen harten. En precies daar zit het gat waar marketeers weer menselijk kunnen worden: niet door nóg meer automatisering, maar door te begrijpen hoe mensen echt reageren - via ritme, flow, beweging, sync., analoog! Dans zegt: Marketing is pas marketing als het iets laat resoneren.

Dus wat nu?

Nee, je hoeft je team niet naar Zumba te sturen - al zou het gezond zijn, maar misschien moeten we onszelf weer even herinneren aan de basis: de mens als bewegend wezen, de consument als lichaam, de campagne als ritmische ervaring. Want als we eerlijk zijn, is de enige vraag die ertoe doet: Beweegt jouw merk iets in mensen of alleen hun scrollgedrag?

Headerfoto: Leon JL | Unsplash