[column] Een makkelijk doelwit (over de blokkade van het Rijksmuseum)

Omdat dit allemaal nauwelijks aantikt, zou ik misschien ook anderen proberen te overtuigen van mijn denkbeelden. Schone mentale brandstof, waarmee ik de opiniepagina’s van dagbladen in lichterlaaie zou proberen te zetten, discussies in talkshows zou verhitten en de sociale media van gewetensvolle explosieven voorzien. Een met veel publiciteit omgeven hongerstaking aangaan? Wie weet. Al denk ik dat ik dat met mijn lichamelijke incasseringsvermogen niet lang zou kunnen volhouden – ik zou eerder de lachers op mijn hand krijgen dan zieltjes winnen. En hoe graag ik ook een betere wereld wil, liever voor een koopje dan dat ik er persoonlijk een hoge prijs voor moet betalen.

In het uiterste geval – mensen luisteren nu eenmaal slecht, en wie niet horen wil moet dan maar voelen – zou ik actie gaan voeren. Me aansluiten bij een groep die het ook het beste met de wereld voor heeft (en het met mij eens is hoe een betere wereld eruit ziet en welke weg erheen leidt). En dan? Dan zouden we denk ik aandelen Shell kopen, en ons op aandeelhoudersvergaderingen roeren. Folders uitdelen aan de poorten van kolen- en gascentrales. De aanvoerroute van zo’n centrale blokkeren. Zand in de logistieke machine strooien van energieproducenten (bij wijze van spreken dan, werkelijk vernielen zou me te ver gaan. Ik ben activist, geen terrorist, tenslotte).

En als ik de smaak eenmaal te pakken had, zou ik mijn actieradius vergroten. De grootafnemers van fossiele energie en toeleveranciers lastig vallen. Tata Steel, dus. En misschien ook financiële instellingen (hoewel ik betwijfel of je daar een extreem winstgevende sector zoals de fossiele industrie nu werkelijk hard mee raakt, maar goed).

Wat ik in geen geval zou doen is de toegang van het Rijksmuseum blokkeren uit protest tegen het klimaatbeleid van hoofdsponsor ING met het argument ‘als we zo doorgaan kunnen we straks helemaal niet meer naar het museum.’ Dat moge een juiste constatering zijn – als de wereld onleefbaar is, zit een museumbezoek er inderdaad niet meer in – maar wat heeft zo’n blokkade nou voor zin? In het uiterste geval trekt ING zich terug als sponsor van het Rijksmuseum. Dat betekent niet minder geld voor de fossiele industrie (eerder meer, dat sponsorgeld moet toch ergens heen). En het Rijksmuseum krijgt een financiële dreun.

Als je wilt dat we ‘straks helemaal niet meer naar het museum kunnen’, moet je vooral het Rijksmuseum blokkeren uit protest tegen ING. Wil je dat we straks wel nog naar het museum kunnen? Verzin dan iets beters, in plaats van zo’n makkelijk slachtoffer te kiezen. Want dat is het: een makkelijk slachtoffer.

Ooit was er een groep die uit protest tegen Nederlands-Amerikaanse betrekkingen de ambassade van de VS in Madurodam kort en klein sloeg. Staat daar niet ook een dwerggebouwtje van ING?

Jan Bletz
non-influencer – journalist – eindredacteur – ghostwriter

Beeld creatie JB: gebaseerd op De bedreigde Zwaan, Jan Asselijn (1650), collectie Rijksmuseum