[column] Zeg me wie je stemt en ik vertel wat je luistert; een advies voor Herman Tjeenk Willink

Zo leggen wij onze schetsen voor aan een zelflerend algoritme, dat een objectieve inschatting maakt in hoeverre de composities overeenkomen met het karakter van het betreffende merk of de drijfveren van een relevante doelgroep. En andersom kan natuurlijk ook, dan kijken we wat het gebruik van bepaalde muziek zegt over de afzender.

Muziekvoorkeuren Tweede Kamer

Dus toen vorige week het Overzicht Tweede Kamermuziek online kwam, een lijst van Tweede Kamerleden en hun favoriete muzieknummer, steeg ons BPM [Beats Per Minute, red.] aanzienlijk. Welke emoties en drijfveren zouden schuilgaan achter de muzieksmaak van ons parlement?
We lieten het algoritme, ontwikkeld door Cyanite, los op de inzendingen en trokken meteen enkele verrassende conclusies.

Ernstig positief

De algemene sfeer in ons parlement is overwegend positief: de meeste nummers zijn gecomponeerd in majeur. De meest voorkomende toonsoort is daarentegen As-majeur, een doodernstige toonsoort die al door Beethoven en Mozart gebruikt werd voor hun meest plechtige werken. Het lijkt er dus op dat onze volksvertegenwoordigers hun werk bloedserieus nemen.
Het tempo van de nummers, gemeten in BPM, loopt weinig uiteen. De meeste partijen vallen in de middenmoot, zo rond de 120 BPM, het tempo van de gemiddelde housetrack. Opvallend is wel dat de VVD als grootste partij voor een significante versnelling zorgt. Met een gemiddelde van 134 BPM geven de liberalen het tempo aan, mede door uptempo tracks zoals Hoger Harder Verder van de 3JS en Sterrenstof van de JvT.

BPM PER PARTIJ


Kijkend naar de emotionele zeggingskracht, dan valt op dat ons parlement nogal hoog in energie zit en gelukkig weinig gespannen is. Maar de verschillen onderling zijn enorm.

De klank van machtspolitiek

Het effect van de immer opgewekte Rutte vertaalt zich bijvoorbeeld niet naar de muziekkeuze van zijn partij. Die zit namelijk vooral in een kalm en donker hoekje. Luister maar eens naar inzendingen als One van Metallica of The Sun Always Shines on T.V. van A-ha. De klank van machtspolitiek: meer House of Cards dan De Toppers.

D66 daarentegen is een stuk opgewekter van karakter. De democraten laten zich bovendien van hun meest eclectische kant zien: Chopin gaat er gebroederlijk samen met John Mayer en Kendrick Lamar. Die variatie maakt D66 wel tot een uiterst relaxte partij, want met een gemiddeld BPM van 105 is het beter chillen dan op tafel dansen.

Regeringsdeelname doet iets met je

De vrolijkste club is, misschien onverwacht, die van Geert Wilders. Zelf koos hij voor het grimmige Back To Black van Amy Winehouse, maar die vibe wordt ruimschoots gecompenseerd door pareltjes als Ticket To The Tropics van een jonge Gerard Joling en Musicology van Prince. Een opgewekt rechts geluid dus, ondanks al die tropenjaren in de oppositie.

Dat regeringsdeelname iets met je doet, zien we ook bij het CDA, dat duidelijk  worstelt met zichzelf. Hun selectie scoort namelijk minimaal op de emoties Uplifting, Happy en Chilled. Weinig vrolijke noten voor de partij in crisis, die in campagnetijd nog zo fris uit de startblokken kwam.

Muzikale coalities

Op moment van schrijven lijken we vast te zitten in een explosief formatieproces, maar gelukkig wijst ook hier het muzikale algoritme de weg. Immers, mensen vertrouwen elkaar sneller als ze van dezelfde muziek houden en als we de verschillende stromingen naast elkaar leggen, valt meteen op hoe eensgezind de rechtse en middenpartijen zijn. Het karakter van links daarentegen is een stuk energieker en een tikje minder kalm. Jeugdig, zou je kunnen zeggen.

Daar is dus nog een flink eind te overbruggen, maar dat lijkt me niet onwenselijk. Het is in Nederland coalitieland namelijk altijd maar de vraag hoeveel er van de partijprogramma’s overeind blijft tijdens de onderhandelingen. Het minste wat we kunnen verwachten is dat het regeerakkoord een zo breed mogelijk emotioneel spectrum beslaat en wat dat betreft is de gevoelsmatig meest volwassen coalitie er eentje van VVD, D66, CDA en PvdA.

Herman Tjeenk Willink, you can thank me later.