Twitter je rijk

Kritische journalistiek
In de afgelopen weken verscheen meneer Zeelenberg in vele tv-programma's en kranten om over zijn nieuwe bedrijf te praten. Eerlijk is eerlijk, een knap staaltje PR, maar ik verbaas mij wel ontzettend over het gebrek aan kritische journalistiek. Enkel Frank Kromer van het Parool heeft nog de moeite genomen om bij advocaten en andere partijen te toetsen of dit betaald twitteren wel is toegestaan. En wat blijkt? Officieel staat in de voorwaarden van Twitter dat je jouw netwerk niet mag gebruiken voor commerciële doeleinden. Daarnaast heeft de Reclame Code Commissie duidelijke regels opgesteld dat als je ergens voor betaald krijgt je dit moet vermelden. Ik vind het dan ook opvallend dat een bedrijf als dit überhaupt zijn deuren kan openen en er niemand iets (kritisch) over zegt.

Populair
Populair is het betaald twitteren in ieder geval wel. In korte tijd hebben al duizenden twitteraars zich aangemeld en staan grote multinationals in de rij om te adverteren (aldus de heer Zeelenberg-€¦). Maar ik ben benieuwd hoe lang dit sprookje gaat duren. In zowel Engeland als Amerika is al grote commotie ontstaan omdat bekende namen als Lily Allen, Wayne Rooney en Oprah Winfrey twitterden over een bepaald product zonder erbij te vermelden dat ze hiervoor betaald kregen. Zaken zoals deze hebben er inmiddels voor gezorgd dat men nu in Engeland voor de rechter kan worden gesleept. Producten mogen daar alleen nog tegen betaling aangeprijsd worden als het duidelijk is dat het om reclame gaat. En in de Verenigde Staten is het al heel normaal om in tweets aan te geven dat het om een betaalde tweet gaat. Door er bijvoorbeeld hashtag #ad (advertisement) achter te zetten.

Misleidend
De voorbeelden van misleidende tweets hoef je overigens niet enkel uit het buitenland te halen. Het bedrijf van de heer Zeelenberg heeft in het verleden al eens een pilot gedaan en BN'ers laten twitteren over de film Doodslag zonder dat zij erbij vermeldden dat ze er voor betaald kregen. Er ontstond redelijk wat commotie, maar het relletje werd in de kiem gesmoord. Ik snap de commotie wel en vindt het ook niet meer dan vanzelfsprekend dat het in het buitenland al heel vanzelfsprekend is duidelijk te communiceren. En nee, dat is niet enkel omdat DDMA al een jaar geleden als eerste een gedragscode Social Media heeft opgesteld. In mijn ogen moet transparantie altijd de basis vormen van iedere reclame-uiting. Het moet toch als organisatie nooit je doel zijn om de consument bewust te misleiden? Misschien levert het op de korte termijn succes op, maar aan de eindstreep zal het altijd in je nadeel werken.

Even geduld a.u.b.
Aangezien we in Nederland gelijk optrekken met Engeland wat betreft reclame zal het vast niet lang meer duren voor ook hier de eerste Twitter (rechts)zaak plaats zal vinden. Het PR kanon van de heer Zeelenberg zal namelijk ook de Nederlandse toezichthouders niet zijn ontgaan. Ik wacht dan ook rustig af en zal mij in ieder geval suf twitteren als de eerste zaak gaat beginnen :).