[column] If you are starving a meal is priceless

Dat is pas echt mooi en geeft ‘priceless’ een hele nieuwe lading. Steeds meer grote bedrijven en ook hun rijke CEO’s proberen met hun geld de wereld een beetje beter te maken. Daar word ik blij van, want ik geloof dat zij meer succes gaan hebben dan al die aanmodderende overheden. Ik vond het wel een beetje nep, maar heb me daar inmiddels overheen gezet. Wat kan ons het motief schelen als het effect maar goed is denk ik nu.

Maar je kunt ook te ver gaan. Mastercard blijkt niet te doneren uit hun winsten om die tot een meer duurzaam niveau terug te brengen, alleen als ze het commercieel kunnen uitnutten willen ze wel wat geven. Tja, hoe nut je zoiets nu uit, moet een matig bedreven marketeer hebben gedacht. Misschien via het WK Voetbal. En dan gebruiken we de sterren Messi en Neymar, kost wel wat duiten, maar wat geeft het, dan maar wat minder maaltijden. Voor elke goal die deze mannen scoren, doneert Mastercard 10.000 maaltijden. Messi en Neymar zijn ook helemaal opgetogen. Ze hoeven hun zuur verdiende centjes niet te geven, maar mogen toch naar de hemel omdat ze door te scoren naast zichzelf ook stervende kinderen helpen. Het voelt toch allemaal heel erg goedkoop en nep. Het wekt bij mij wrevel op en ik krijg zelfs een hekel aan de geldwolven Messie en Neymar. Maakt deze actie dat ik nu fan van Mastercard word? Welnee ik neem me voor om mijn American Express-card maar weer meer te gaan gebruiken. Priceless is deze actie van Mastercard zeker, maar dan in de betekenis van waardeloos.