[column] De transparante marketeer

Een goede vriend van mij is oogarts. Die kreeg onlangs bericht van verzekeraar en apotheker dat een bepaald merk oogdruppels vervangen moest worden door een Chinees merk. De werkende bestanddelen waren 1 op 1 identiek. Binnen een week diende zich een alarmerende hoeveelheid patiënten aan met brandende rode ogen. Het zogenaamde niet ‘werkende’ bestanddeel bleek wel te werken, namelijk averechts. Het middel is inmiddels weer vervangen voor het iets duurdere Europese product.

Op de pot pindakaas op de ontbijttafel staat in corps migraine dat er allerlei andere zaken inzitten dan pinda’s, zaken die we niet willen eten.

In weer een andere dat er slechts pinda’s worden gebruikt. Wat voor pinda’s, gemodificeerd, slavenarbeid vrij, welke footprint hebben ze, wie heeft de glazen pot gefabriceerd, geven die iets om het milieu, staat de fabriek in een dictatuur?

Een verzekeraar communiceert dat ze geen beleggingen doen in de wapenindustrie die nu ineens weer helemaal correct zijn volgens dezelfde eerder mores predikende beleggers. Een financieel dienstverlener dat ze geen bonussen uitkeren en privétijd van werknemers strikt respecteren. Een ander dat het katoen van hun boodschappentassen vegan is, wat  betekent dat er een minimale hoeveelheid water wordt gebruikt, de plant niet gemodificeerd is, de landbouwers normaal betaald krijgen en niet uitgebuit worden. Zijn die dieren echt diervriendelijk behandeld van die eieren afgelopen Pasen?

Weer een ander ‘streeft’ naar een eerlijker wereld. Maar streven we niet allemaal naar iets dat beter is dan het onvolkomen hier en nu?

Is streven niet gewoon een rad voor de ogen draaien? Het gaat immers om de absoluutheid der dingen. Doe je het wel of doe je het niet. M.a.w. streven is een glijdende schaal die eigenlijk aangeeft dat het je nog steeds niet is gelukt om te doen wat je eigenlijk wel zou willen en ook staat te popelen om het te beloven, dus roeptoeter je het alvast? Het na te streven doel is immers nobel en kan rekenen op sympathie en dus staan koopkracht en de spotlights op jouw lijst met mooie voornemens… Gingen goede voornemens niet naar de hel?

Waar komt het geld van mijn hypotheek vandaan en vooral: wie gaat er mee aan de haal? Wat is de arbeidsmoraal van mijn fietsfabrikant? En is Great place to work wel echt zo great? Hoe gaat de energiemaatschappij echt om met het milieu? Worden voor de windmolens bruinkoolcentrales gebruikt om ze te maken? Mept dat windmolenpark op de Noordzee inderdaad 60.000 vogels jaarlijks dood en verwoesten ze het ecosysteem onder water, of is dat allemaal flauwekul? Doet mijn bank aan idiote bonussen? Was het vaccin werkelijk goed getest? Wat is de oorsprong van dat virus, wasberen? Is die politieke bewering waarheid?

Zijn de hoofdbestanddelen van mijn zonnepanelen afkomstig uit een regio waar mensenrechten aan de laars gelapt worden?

Is mijn belastingaanslag gebaseerd op de juiste data en op welk mensbeeld, de notoire bedrieger of gewoon een nette burger? En is de waard dan niet zoals hij zijn gasten vertrouwt?

Pffffffff

Allemaal vragen en topics die te maken hebben met in-transparantie, met 100% onduidelijkheden. We zitten in een transitie naar wat ik wil noemen de emancipatie van het ingrediënt, de feiten zeg maar. De objectieve benoeming van ingrediënten van producten, diensten, culturen gaan onze keuzestress in elk geval verminderen en hopelijk elimineren. Als alles radicaal transparant is dan zijn er geen vragen meer, dan zijn er alleen nog maar duidelijkheden. Dan is streven verleden tijd omdat je op het punt bent beland waar het streven werkelijkheid is geworden . Namelijk duidelijk voor alles en iedereen. Dat alles wordt het domein van de nieuwe marketeer. de transparante marketeer welteverstaan.

Peter de Boer is freelance allround branding specialist/creative director, medeoprichter van biermerk WIllsArk en adviseur bij contentmarketing- en PR-bureau Mediatic. Na een studie kunstgeschiedenis koos hij voor een carrière in marketing en vormgeving en schopte hij het tot boardmember bij Saatchi & Saatchi. Hij was co-founder van Onna-Onna, visiting faculty bij THNK.  Hij is zowel gefascineerd door merken die trouwe fans weten te creëren als het ongekende realisme van de Vlaamse primitieven. Peter schreef deze column op persoonlijke titel.

Foto credit: Stefano Pollio