[column] Verdien je te weinig?

Ik citeer hier een artikel dat vorige week in mijn mailbox belandde. De haren rijzen mij te berge. Onlangs mocht ik een blik werpen op de salarissen van een gerenommeerd communicatiebureau. De directie gaat maandelijks naar huis met een bedrag ver boven de WNT-norm of zoals we vroeger zeiden ‘de Balkenendenorm’. De salarissen van de accountmanagers zitten zonder bonus boven het niveau van een staatssecretaris. En het zou me verbazen als die salarisposten bij andere bureaus grote afwijkingen laten zien. We zouden ons moeten schamen. Als ik opdrachtgever was, zou ik eigenlijk wel willen weten met welke vergoedingen de medewerkers en met name het management naar huis gaan. Een goede vormgever of redacteur kost minsten 80 euro per uur hoor ik soms roepen. Ik schat in dat minimaal vijftig procent daarvan overhead is. Misschien meer. Ik kan me er zo maar over opwinden.

Waar ik ook verbaasd over ben, het bureau Superheroes dat zich sinds deze week Superherpes noemt en dat met een campagne en gratis condooms breed uitdraagt. Mogelijk zie ik iets over het hoofd, maar op het eerste gezicht lijkt het erop dat de vette salarissen alle contact met de werkelijkheid hebben verloren en daar nog trots op zijn ook. Misschien is het een tijdelijke actie en staan de mannen die meer verdienen dan Rutte binnenkort weer met twee benen op de grond. Maar ik kan me zomaar voorstellen dat er potentiële opdrachtgevers zijn die toch twee keer achter het oor krabben alvorens superherpes uit te nodigen voor een pitch. Communicatiedeskundigen en bureaus hebben de mond vol over klantvriendelijkheid, focus op klanten, customer journey. Alsof dat alleen geldt voor de relatie tussen een producent en de eindgebruiker, de consument. Maar voor bureaus zijn opdrachtgevers ook klanten. In het nieuwe normaal gaan die opdrachtgevers ook een perfecte frictieloze ervaring eisen. Volledig transparant. Zonder dat de grote ego’s van de dure bureaumensen in de weg zitten.

Wanneer je als bureau volgens het nieuwe normaal met je klanten werkt, kijk je ook veel meer naar de mens achter de klant, de medewerkers bij je opdrachtgever met wie je veel contact hebt. Wordt partner in life en zet je grote ego en egotripperij opzij. Ken je plaats en speel maximaal in op de verwachting van je klant. Taco Rijssemus, directeur van IDTV, deze week in een verhaal op broadcastmagazine.nl: controle als sluipmoordenaar van een creatief bedrijf. Hij legt toezichthouders op de pijnbank omdat die te weinig oog en begrip hebben voor de creatief. Dat doodt creativiteit volgens hem. Zou voor opdrachtdrachtgevers die hetzelfde eisen van hun bureaus hetzelfde gelden? Ik ben van mening dat volledige transparantie en goed partnership uiteindelijk tot betere prestaties leiden, ongeacht budgetten en salarissen. Rijssemus merkt terecht op dat het binden van talenten geen gemakkelijke opgave is. Geld speelt natuurlijk een rol, maar veel belangrijker is de omgeving die je iemand biedt. Bureaus die zeuren over te lage tarieven zitten vermoedelijk niet goed in hun vel of voelen zich onvoldoende uitgedaagd. En managers die teveel oog hebben voor de eigen portemonnee doen de medewerkers mogelijk te kort.