[column] Hallyu

Het waren de jaren zeventig. De Nederlandse automobilist reed nog massaal in een Opel Kadett, Simca 1100, Volkswagen Golf of Fiat 127. Deze top 4 van bestverkochte auto’s in 1975 laat duidelijk zien, waar de Nederlandse automobilist voor koos: een auto van Europese makelij. Duitsland, Frankrijk, Italië. Zelfs de Britten wisten met British Leyland, het samenraapsel van volledig op hun retour zijnde Britse automerken, nog in de top 10 van bestverkochte auto’s te belanden. Op de tiende plaats met boven zich, op nummer negen, de enige autofabrikant uit Azië: Toyota, dat een krachtige bres wist te slaan in het fort Europa van de automobielindustrie.

Cherry
Als in auto’s geïnteresseerde middelbare scholieren deden wij altijd wat lacherig over Japanse auto’s. Al die plastic opsmuk, niet kloppende vormgeving, lege wielkasten, gekopieerd design. Daarnaast vaak lullige typebenamingen (Cherry, Laurel of het wiebelige Corolla) of merknamen als tongbrekers: Mitsubishi, Isuzu… Hoewel er tussen de Japanners af en toe leuke modelletjes zaten, zoals de koddige Honda Civic of de Toyota Celica, de Japanse mini-musclecar, zagen wij onze vaders toch liever in een Volvo 240, BMW 5 serie of, voor de comfort-adepten, Peugeot 504 of – béter! – Citroën CX rijden. Maar, wat wij autopubers ervan vonden, deed er totaal niet toe. In de jaren zeventig en daarna zette de Japanse opmars op de wereldwijde automobielmarkten zich onverdroten door.

Pony
In 1979 verscheen er weer een nieuw merk op de Nederlandse weg: Hyundai. Wij natuurlijk weer lachen om die rare ‘Japanse’ naam en nog meer om het type, waarmee het nieuwe merk zich presenteerde: Pony. Dat was nog ‘ns wat anders dan een Mustang… Het ontwerp was dan wel van ItalDesign - Giurgiaro (verantwoordelijk voor het iconische design van de Volkswagen Golf en de Fiat Panda), maar daar was het dan ook wel mee gezegd. Op Wikipedia lezen we, dat de Hyundai Pony werd beoordeeld ‘als een prijstechnisch gunstige en betrouwbare auto met een matig weggedrag en comfort en een slechte restwaarde’.

K-beauty
Inmiddels zijn we ruim 40 jaar verder en weten we, dat Hyundai geen Japanse, maar een Zuid-Koreaanse auto is. Tevens heeft het tot de Hyundai Motor Company behorende merk KIA zich in 2020 genesteld op de tweede plek van bestverkochte automerken in Nederland. En refereert Hyundai met trots aan het design van de Pony van 40 jaar geleden om daarmee de fraai vormgegeven en 100% elektrische IONIQ 5 aan te prijzen. Met Hyundai hebben we het over een chaebol. Een gigantisch Koreaans bedrijfsconglomeraat, zoals ook LG, Daewoo en Samsung dat zijn. Deze Koreaanse multinationals zijn sinds het begin van deze eeuw sterk in opkomst. Maar er is meer. Ook op heel andere terreinen manifesteert Zuid-Korea zich nadrukkelijk en wereldwijd. In de popmuziek met K-pop. In de filmwereld met films als Pietà (winnaar Gouden Leeuw, Filmfestival van Venetië) en met Oscar-winnaar Parasite. In de sport (vijfde plek op de Olympische medaillespiegel in Tokio) en culinair met de groeiende populariteit van de Koreaanse keuken. Daarnaast is er ineens K-beauty. NRC Handelsblad besteedde afgelopen zaterdag in de krant aandacht aan de enorme export van Koreaanse schoonheidsproducten. En meldde, dat Koreaanse huidverzorgingsproducten en -winkels, wereldwijd furore maken. Reden voor die onstuimige groei? De doorbraak van de Koreaanse cultuur in de westerse wereld. China stuit op weerstand, terwijl Hallyu – de Koreaanse golf – over de wereld stroomt.

Charles Borremans
retailstrateeg en partner GUC Agency

beeld: winkelstraat Korea / foto Pixabay