Onze taal maakt het foodmarketeers moeilijk

Moeilijk voor Marketeers

'Onze taal maakt het foodmarketeers moeilijk'

In een best wel mooie advertentie voor Parmezaanse kaas uit Wisconsin, spreken de ongetwijfeld zeer gedreven makers over hun kaas in termen van ‘slightly tangy’ en ‘savory’. Dat klinkt natuurlijk héérlijk. Lijkt me ideaal voor een lekkere mac & cheese. Nederlandse kaasmakers hebben het niet zo makkelijk. Hun Parmezaan mag allereerst al geen Parmezaan heten en vervolgens moeten ze deze ‘harde, aan Italiaanse raspkaas denkende klassieker’ aanprijzen met de wervende smaak ‘een beetje zurig en hartig’. Dat schiet natuurlijk niet op, dus gebruiken onze vrienden, en met hen alle Nederlandse Foodmarketeers, uit pure armoe, heel graag het woord ‘Lekker’. Lekkere kaas dus.

Een tijdje geleden, toen ze doorkregen, na het doorbladeren van één Allerhande, dat er met hen nog enige tientallen voedselmaker hun product als heel erg ‘Lekker’ bestempelden, zijn veel voedselmarketingmensen overgestapt op ‘Lekkerste’ en recentelijk ook steeds vaker op ‘Allerlekkerste’. Probeer maar eens: ons aller supermarkt tijdschrift staat bomvol met producten die het lekkerst of allerlekkerst van heel Nederland zijn.

Vaak zijn ze dat niet eens, vaak zijn de verschillen ook helemaal niet zo groot, maar wat moet je? Wij hebben nu eenmaal geen Zesty, geen Zingy, geen Fragrant en geen Acidic, geen Succulent en geen Tender. Tenminste, we hebben ze heus wel in het Nederlands vertaald, maar het klinkt gewoon niet zo zalig. En als je het toch probeert, met een bittertje of een zoetje, met aromatisch of een tikje zilt, dan is het al snel een tikje tuttig.

Maar de mensen thuis, die weten dit niet. Die denken waarschijnlijk: “wat een ongeïnteresseerde, luie flutmarketeers zie ik hier weer hun huiswerk afraffelen”. Of ze denken misschien “wat een ongeïnspireerde, niet van echt lekker eten houdende, oppervlakkige tweederangs reclamemakers hebben die voornoemde zelfgenoegzame nihilisten ingehuurd”. En ze denken bijvoorbeeld “waarom zien de foto’s bij de recepten in de Allerhande er steevast tien keer zo lekker uit als die platgeslagen troep, die in ieder geval niemand niet lust, in de advertenties?”.

Zo leren we het natuurlijk nooit. Als niemand ons, heus wel geïnteresseerde, consumenten leert hoe we over voedsel kunnen praten en waar we precies op moeten letten als we het straks proeven, dan blijven wij ook gewoon ‘Lekker’ of ‘Niet lekker’ zeggen. En dan moet ons van het hart dat die soep van de C1000, die kruiden van de Appie, die macaroni van het merk macaroni of welke eigen merk vla, hagel of jam dan ook, ook best ‘Lekker’ zijn. Je kunt net zo goed stoppen met je zogenaamde A-merk.

Ik, daarentegen, koop altijd de vissticks van Captain Birdseye. Want die hebben, snij ze maar eens open, ‘thick and succulent flakes’. Kun je zien dat ze van echte kabeljauw zijn gemaakt. Kost wat, maar dan krijgen mijn bloedjes van kinderen ook wat!

Edward Stolze, 11 februari 2014
Being There