[column] Marketeer, help ons

We moeten doen alsof we het virus hebben, zodat we het niet verspreiden. We moeten doen alsof we het virus nooit hebben gehad, want als we het niet hebben gehad, zijn we niet immuun. Daarom hebben we het virus zowel wel als niet.

Kat

Hoewel ik er niet aan twijfel dat iedereen de grap begrijpt, is het handig voor de niet-wetenschappers onder ons om het gedachte-experiment dat bekend staat als de Schrödinger kat even kort toe te lichten. In 1935 bedacht de natuurkundige Erwin Schrödinger een experiment ter verkenning van de gevolgen van het niet-determinisme van de kwantummechanica.  In dit gedachte-experiment wordt een kat in een stalen ruimte opgesloten, samen met een buisje met een radioactief element, een Geigerteller, een hamertje en een flesje vol met blauwzuur. Gedurende een uur is de kans even groot dat een van de radioactieve atomen vervalt of niet. Vervalt een atoom, dan detecteert de Geigerteller dat en laat via een relais het hamertje vallen dat het flesje met blauwzuur stukslaat. Als men dit systeem een uur lang zou laten duren, dan zouden we kunnen zeggen dat gedurende dat uur de kat levend dan wel dood kan zijn.

Paradox

De waarde van dit gedachte-experiment is volgens mij steeds groter geworden in onze cultuur. Zo mogen bijvoorbeeld volle bezette vliegtuigen ons naar onze vakantiebestemmingen meenemen, maar mogen we treinen niet gebruiken voor recreatieve doeleinden. Treinen die sowieso een maximumbezetting van rond de 40% moeten hanteren. We mogen massaal op het terras zitten, maar demonstraties op de Nederlandse pleinen worden afgekeurd. Niet-chirurgische mondkapjes zijn niet effectief in het bestrijden van het virus maar we moeten ze wel in het OV dragen.

Zal ik doorgaan? We maken steeds meer duurzame keuzes in onze aankopen en we laten steeds meer goederen thuisbezorgen, we gebruiken geen plastic tasjes en we nuttigen steeds meer in plastic verpakt kant-en-klaar maaltijden. Kortom, onze cultuur wordt steeds meer niet-deterministisch.

Logisch, want de complexiteit van onze maatschappij is vergelijkbaar aan de kwantummechanica. We balanceren op een steeds smaller pad waar logica en emotie even belangrijk zijn en subjectieve perceptie alles bepalend is.

Logisch, want de complexiteit van onze maatschappij is vergelijkbaar aan de kwantummechanica. We balanceren op een steeds smaller pad waar logica en emotie even belangrijk zijn en subjectieve perceptie alles bepalend is.

Er vliegen miljoenen berichten per seconde om ons heen, die ons een idee van de realiteit zouden moeten geven, maar het feitelijk steeds moeilijker maken. De kwantum paradox van ons leven is dat hoe meer informatie we ter beschikking hebben hoe minder we eigenlijk geïnformeerd zijn en beide feiten zijn even waar.

Ik zie een belangrijke en steeds meer onderschatte taak weggelegd voor marketeers in onze cultuur. Na decennia aanbiedingen die je mag en kan missen, must-have’s, must-do’s is dit wat ik van iedereen hoor: help me. Help me om gezond te blijven, help me om door de dag te komen, help me weer veilig te voelen, help me om mijn dierbaren gezond en veilig te houden.

Want een ding hebben we nu wel begrepen: iedereen is een kat in een stalen ruimte met een flesje blauwzuur die elk moment open kan breken. Geef ons dan ook iets dat de fles heel houdt.