Tommy-Boy onbereikbaar: Appen op de fiets wordt het nieuwe roken

Deze week was vader Michael Kulkens met minister Schultz te gast bij Jeroen Pauw. Schultz vertelde trots over de campagne die zij samen met Michael had ontwikkeld. En kwam integer over, eerder als moeder dan als politica op tournee. Gelukkig heeft ze zelf jonge kinderen die op Pokémonjacht over straat racen, en snapt dat een traditioneel overheidsspotje niet gaat werken. Er werd een vlog geproduceerd. We zien levensgevaarlijk appende fietsers en Michael die vanaf de plek des onheils oproept de ogen op de weg te houden. Aan Pauw vertelt hij over zijn kruistocht die verder gaat dan de overheidscampagne. Hij is in gesprek met telecombedrijven om smartphones standaard uit te rusten met een fietsmodus. En er zijn lespakketten voor scholen waarmee hij jongeren overtuigt van de afschuwelijke risico’s.

Michael heeft niet de illusie dat tieners massaal gehoor geven aan zijn boodschap. En terecht. Ze zijn niet alleen stronteigenwijs maar ook onbereikbaar. Als volleerde alpineskiërs in de reuzeslalom ontwijken ze spotifyend, netflixend en snapchattend elke vorm van reclame. Misschien moet het shockerender. Ze wegzetten in de dode hoek van comazuipers en kettingrokers. Na stilzitten is nu ook fietsappen ‘het nieuwe roken’. Misschien een Pavlov-effect creëren voor berichtgeluid: piep is boem, en boem is dood. Maar we kunnen ook Frank Wassenberg van de Partij voor de Dieren vragen. Hij lette dinsdag niet op zijn telefoon, kwam hierdoor te laat om tegen de Nieuwe Donorwet te stemmen en hielp Pia Dijkstra zo persoonlijk aan een meerderheid. Hij vindt zichzelf een schlemiel. Wij vinden hem een voorbeeld. Hij verdient een standbeeld, net als Schultz, Michael en Tommy-Boy.

Deze column verscheen eerder in Het Parool van 17 september 2016