[column] Zet geen hele generatie 'on hold'

Ik heb in mijn leven al 40 concertzomers, 40 kroegjaren en 40 festivalseizoenen gehad.

Al vind ik het nog zo jammer dat ik deze zomer niet met mijn matties naar Best Kept Secret, Lowlands en al het andere leuks kan: ik blijf graag nog een zomer, of desnoods twee, thuis als jullie tieners, twintigers en dertigers gewoon wél weer normaal het leven mogen vieren. Ik red me wel met een paar vrienden thuis, op mijn bootje, op een grasveld en vanaf 1 juni 2020 op een anderhalvemeterterras.

Maar kom op: hoe moeilijk kan het zijn: (kleinere) festivals, kroegen, clubs, sportscholen deze zomer nog open voor iedereen tot 50. Of 40. Trek ergens een grens, tijdelijk. Ja, dat is discrimineren op leeftijd. Net zoals je tot je achttiende niet mag drinken, tot je zestiende niet naar sommige films mag en tot je eenentwintigste sommige clubs niet in mag.

Nu is het tijd, eveneens uit oogpunt van de volksgezondheid, om andersom op leeftijd te discrimineren. Jongeren, dertigers, veertigers: Jullie houden geen IC’s bezet, jullie bezorgen de zorg geen overuren. Jullie ongekende solidariteit voor ons, boomers en bejaarden, mag best eens met een luide schreeuw ten einde komen. Wij redden met wel een zomer zonder sportschool, club, kroeg en festival.

Kom op kinderen van 16-49 jaar: kom voor jezelf op en zwengel die economie aan, voor ons en voor jezelf!

Raymond van der Klundert
voormalig communicatiestrateeg, nu bestseller-auteur

P.S. Nogmaals:
* Ik pleit niet voor een hedonistische zomer voor mezelf. 
* En ik weet ook dat de wereld niet vergaat als tieners, twintigers en dertigers een zomer niet naar Lowlands, DTRH en Appelpop mogen. Ook ik begrijp dat het onmogelijk is om deze zomer massale festivals doorgang te laten vinden. Ook ik heb vrienden met ouders en grootouders op de IC, en ouders en grootouders die de afgelopen weken overleden zijn. Maar ik heb ook vrienden die werkzaam zijn in de evenementenwereld en hun banen zien verdwijnen. Ik heb ook vrienden die hotels en kroegen en restaurants en clubs en festivals bestieren en daarmee veel andere mensen (veelal twintigers) aan een baan helpen. 
* En ik heb kinderen. 
Deze knuppel in het hoenderhok heb ik fors aangezet, anders is het geen knuppel. De tekst 'Fight For Your Right to Party' brulden wij als twintigers keihard mee en werd een geuzenlied van een generatie.
* Ik pleit voor een omkeer. Niet een hele generatie on hold zetten, misschien wel tot diep in 2021, maar mogelijkheden zoeken om het leven te laten vieren (en geld te verdienen) voor mensen die zelf alleen bij hoge uitzondering tot de risicogroep behoren. 
* Te denken valt aan nieuwe tijdelijke maatregelen om clubs, kleinere festivals of kleinere concertzalen (Type Paradiso) nog deze zomer open te krijgen voor jongeren, twintigers en dertigers en daarmee een branche te redden. Het moet te doen zijn om tijdelijk op leeftijd te discrimineren, bij de ingang een koortscheck te doen, om iedere bezoeker zich vooraf te laten registeren, het strafbaar te stellen om willens en wetens met koorts- of griepverschijnselen toch proberen een club binnen te komen, iedere bezoeker vooraf een verklaring te laten ondertekenen om verplichte quarantaine na afloop in acht te houden, mocht het nodig zijn. Vrijwillige Track and trace is goed te doen als het gaat om events en gelegenheden van enkele honderden tot (pak m beet) duizend twintigers en dertigers en voor mijn part veertigers. 
* Uitgaan draait niet alleen om hedonistisch genot. Uitgaan gaat ook om levenslust. 
En dat gun ik mijn kinderen en alle jongeren <50. Zie ook dit artikel van Dennis Doeland. Groet, Kluun

Over Raymond van der Klundert
Met zijn diploma op zak begon hij als verkoper bij de Gouden Gids en Neckermann. Maar hij wilde de reclamewereld in en nam ontslag. Hij ging aan de slag bij bureau DDB. Later kreeg hij zijn eigen marketingbedrijf Project X. 'Kluun' verkocht Project X en vertrok met zijn dochter naar Australië. Daar schreef hij het boek ‘Komt een vrouw bij de dokter’, dat later is verfilmd. Hier zou een reeks van bestsellers op volgen, waaronder 'Haantjes' over de reclamewereld en 'DJ' over de dance- en rave scene die hij zo goed kent. In 2006 richtte Kluun NightWriters op, een collectief dat zich ten doel stelt literair entertainment te bieden en meer jongeren aan het lezen te krijgen. NightWriters organiseert shows in haar thuishonk het Comedy Theaterin Amsterdam en treedt op in het land. Daarnaast is het een agentschap waaraan verschillende 'merkschrijvers' verbonden zijn, zoals Ronald Giphart, Saskia Noort, Susan Smit en Christophe Vekeman en Raymond zelf.
(PvWK, bronnen: BV, Wiki, MarketingTribune; foto zwembad van Facebook)

Fotocredit boven (festival): Wendy Wei / Pexels
Dit beeld drukt het gemiste gevoel van 'vroeger' uit en is niet in lijn met wat auteur voor ogen heeft voor komende zomer.