[column] Media moeten zich hard maken voor verzorgd taalgebruik

Wat lijkt op het verkeerde been uit bed, wordt vaak veroorzaakt door verkeerde verhalen of verkeerd geschreven artikelen. Eigenlijk moet je een abonnement opzeggen als je bemerkt dat bepaalde media met terugkerende kracht voor chagrijn zorgen. Ondanks ingezonden brieven, neemt zelfs de kwaliteit van eindredactie af. Van een slecht geschreven verhaal, hoe hoog de auteur ook in de boom zit, valt domweg niets te maken. Populaire antidepressiva helpen niet. Ik ga u de voorbeelden besparen.

Zou er met de hulp van AI niet een remedie voor te ontwikkelen zijn? Je zou je toch kunnen voorstellen dat intelligente software taal- en vooral stijlfouten makkelijk herkent en kan koppelen aan een auteur. En naarmate de betrokken auteur blijft zondigen tegen het schrijven van verzorgde artikelen, kan zijn schrijfbewijs toch worden afgepakt. Net als de almaar zondigende chauffeur zijn rijbewijs kwijtraakt als hij teveel bekeuringen krijgt. Media kunnen worden voorzien van sterren die aantonen of er veel of weinig taalfouten worden gemaakt. Welke hoofdredacteur zal accepteren dat zijn medium het met één ster moet doen, als er vijf te behalen zijn? Ik verwacht van de media dat ze op dit punt met oplossingen komen! Media moeten zich hard maken voor verzorgd taalgebruik.

En dan nog iets, ik las van de week een aardige blog van Cor Hospes. Hij heeft een interessante visie over goede content. Hij gruwelt van de almaar groeiende berg content. Maar tegelijkertijd vraagt hij aan zijn lezer wie alle boeken uit zijn plaatselijke boekhandel kent? Wie alle tijdschriften en kranten uit zijn kiosk heeft gelezen en wie alle televisieprogramma’s van de vorige avond heeft bekeken. Niemand natuurlijk. Het is onmogelijk om alles bij te houden. En zo is het met digitale content precies hetzelfde. Het wordt steeds drukker op de lijn, net zoals we een periode hebben gekend dat kiosks almaar groeiden en er steeds meer tv-kanalen kwamen. Het is even wennen dat er zoveel digitale content op je persoonlijke scherm langskomt. Net zoals je voorkeur hebt voor een bepaald tijdschrift of een bepaalde krant, zo ontwikkel je ook voorkeuren voor bepaalde webcontent. Het is nog even wennen. Maar hoe het ook zij, graag zonder taal- en stijlfouten.

En dit verhaal past ook in deze column. Op Marketingfacts, over de influencer-fraude die vorige week aan het licht kwam. Marketeers reageren op een voorspelbare manier, lees ik. Maar zijn ze er niet zelf schuldig aan. In de ratrace naar aandacht natuurlijk wel. Het succes van influencer marketing wordt nog steeds bepaald op basis van bereik.

Werkt het zo ook niet binnen contentmarketing en storytelling, vraag ik me af? Als we het succes afmeten aan het bereik en niet aan de kwaliteit, dan slaat gemakzucht toe en zijn we met andere zaken bezig dan kwaliteit. Dan wordt de content net als de pulpbladen steeds minder gekocht en werkt de inspanning averechts. Marketingfacts wijst op de verantwoordelijkheid van de contentmarketeer die de discussie met zijn opdrachtgever moet aangaan als deze alleen wil scoren op basis van bereik.